بریدن کراوات پس از پرتاب موفقیت‌آمیز موشک یک سنت است و چارلی بلک ول تامپسون(Charlie Blackwell-Thompson)، مدیر پرتاب ماموریت آرتمیس ۱ این رسم را اجرا کرد.

زمانی که موشک سامانه پرتاب فضایی(SLS) آژانس فضایی ناسا یک فضاپیمای بدون‌سرنشین به نام اوریون(Orion) را طی ماموریت آرتمیس ۱ به سمت ماه پرتاب کرد، صدای غرشش تا کیلومترها دورتر از مرکز فضایی کندی ناسا به گوش رسید.

پرتاب آرتمیس ۱ نقطه عطف بزرگی برای ناسا بود. برنامه‌های بلندمدت سرنشین‌دار این آژانس و زیرساخت‌های مورد نیاز برای پشتیبانی از آن، با مشکلات مربوط به بودجه، تاخیر در تولید، بازسازی و بازخورد منتقدان مواجه بوده است و در حالی که نزدیک به ۴۰ میلیارد دلار صرف توسعه این موشک شده، برآورد می‌شود که هر پرتاب موشک سامانه پرتاب فضایی ۴.۱ میلیارد دلار هزینه داشته باشد.

بنابراین موفقیت آرتمیس ۱ تا اینجای کار برای ناسا شیرین بوده است و این آژانس کمی زمان صرف چشیدن این طعم خوش کرد.

پس از قرار گرفتن کپسول اوریون در مدار زمین، چارلی بلکول تامپسون، مدیر پرتاب آرتمیس، متصدی‌های این ماموریت را مورد خطاب قرار داد.

بلک‌ول تامپسون به عنوان اولین زنی که سِمَت مدیر پرتاب در ناسا را کسب کرده، خطاب به کل تیم کنترل ماموریت گفت: خب، برای یک بار هم که شده، زبانم بند آمده است. از شما می‌خواهم به اطراف خود نگاه کنید، به این تیم نگاه کنید و دریابید که چه چیزی به دست آورده‌اید. شما جایگاه خود را در این اتاق به دست آورده‌اید. شما این لحظه را به دست آورده‌اید. شما جایگاه خود را در تاریخ به دست آورده‌اید. شما بخشی از یک “اولین” بوده‌اید.

او کلماتی را که پیش از پرتاب به آنها گفته بود تکرار کرد: هر چه صعود سخت‌تر باشد، منظره بهتری در انتظار ما است.

بلک‌ول تامپسون سپس توضیح داد: ما در مرکز کنترل پرتاب سنت‌هایی داریم و مورد اول این است که وقتی برای اولین بار در این موقعیت قرار می‌گیرید باید کراواتتان قیچی شود.

او با اشاره به مایک لاینباخ(Mike Leinbach)، مدیر سابق پرتاب شاتل فضایی که افتخار بریدن کراوات بلک‌ول را داشت، گفت: بنابراین، من قیچی مدیریت پرتابی خودم را اینجا همراهم دارم و می‌خواهم کراواتم را توسط چند اسطوره که اینجا حضور دارند، ببرم. او در حالی که احساساتش به اوج خود رسیده بود و کلماتش را به سختی ادا می‌کرد ادامه داد: ما این کار را فرد به فرد انجام خواهیم داد تا هرکسی که می‌خواهد، کراواتش بریده شود. شما روسای خود را دارید. اگر آن‌ها بخواهند این کار را انجام دهند، موردی ندارد، اما اگر می‌خواهید من انجامش بدهم، ممکن است نیاز باشد کمی صبر کنید، اما حتی اگر مجبور باشم تمام شب را می‌مانم و باعث افتخار است که کراوات‌ها را ببرم.

 

سومین تلاش ناسا برای پرتاب ماموریت “آرتمیس۱” (Artemis I) به یک جذابیت تاریخی تبدیل شد. موشک در ساعت ۱:۴۷ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی روز چهارشنبه ۱۶ نوامبر، برای یک ماموریت ۲۵ روزه به دور ماه با موفقیت پرتاب شد.

پس از این که مهندسان ناسا دو تلاش پیشین برای بلند شدن را متوقف کردند، قوی‌ترین موشک جهان از “مرکز فضایی کندی” (KSC) در فلوریدا به پرواز درآمد.

آرتمیس۱ شامل یک کپسول “اوریون” (Orion) بدون سرنشین است که دور ماه می‌چرخد و پس از یک سفر ۱.۳ میلیون مایلی به سیاره زمین باز می‌گردد.

این یک پرتاب تاریخی است که تحقق نخستین مرحله از هدف آژانس فضایی آمریکا را برای بازگرداندن انسان به سطح ماه برای نخستین بار در نیم قرن گذشته نشان می‌دهد.

این ماموریت در صورت موفقیت‌آمیز بودن، با یک سفر انسانی به دور ماه در سال ۲۰۲۴ دنبال می‌شود و سپس، در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ می‌تواند نخستین زن و نخستین شخص رنگین‌پوست را پس از “نیل آرمسترانگ” (Neil Armstrong) روی ماه فرود آورد.

مانع تحقق این امر تاکنون، تأخیرهای بسیاری بوده است که موشک ماه غول‌پیکر ناسا با آن روبه‌رو شد و تاریخ پرتاب اولیه آن را از ماه اوت به طور مکرر به تعویق انداخت. در هر حال، پس از تحمل نگرانی‌های مربوط به نشت سوخت، مشکلات موتور و فرار از دو طوفان، “سامانه پرتاب فضایی” (SLS) که چهار میلیارد دلار هزینه داشت، سرانجام به مدار پرتاب شد.

با وجود موفقیت نهایی، این پرتاب بدون مشکل نبود زیرا در چند ساعت پایانی پیش از بلند شدن آن، یک گروه ویژه از مهندسان به سکوی پرتاب فرستاده شدند تا برخی از پیچ‌ها را سفت کنند و نشت سوخت را متوقف سازند.

مجری رسمی ناسا هنگام برخاستن موشک گفت: ما با هم برمی‌خیزیم تا به ماه و فراتر از آن بازگردیم.

حدود ۱۰ دقیقه بعد، با ورود آرتمیس به مدار زمین، موتورهای سامانه پرتاب فضایی خاموش شدند و مرحله اصلی جدا شد. سپس، ناسا در ساعت ۰۳:۴۲ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی اعلام کرد که کپسول اوریون ۲۰ دقیقه از مانور فراقمری خود را به پایان رسانده است و اکنون به سمت ماه پیش می‌رود.

“چارلی بلک ول تامپسون” (Charlie Blackwell-Thompson)، مدیر راه‌اندازی آرتمیس، به همکارانش که تشویق می‌کردند، گفت: شما بخشی از یک “نخستین” هستید که شاید یک بار در یک حرفه اتفاق بیفتد. این اتفاق زیاد رخ نمی‌دهد. همه ما بخشی از یک کار فوق‌العاده ویژه هستیم که نخستین راه‌اندازی آرتمیس است. این ماموریت، نخستین گام در بازگشت کشورمان به ماه و مریخ به شمار می‌رود. آنچه شما امروز انجام داده‌اید، الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهد بود.

وی افزود: از طرف همه مردان و زنان در سراسر کشور بزرگ ما که برای گرد هم آوردن این سخت‌افزار تلاش کرده‌اند تا تحقق این روز را ممکن کنند، به نسل آرتمیس می‌گویم که این برای شماست.

تخمین زده شد که ۱۰۰ هزار نفر در امتداد سواحل و جاده‌های بیرون از مرکز فضایی کندی جمع شده بودند تا در اوایل صبح چهارشنبه شاهد پرتاب باشند.

در ادامه، تصاویر ثبت‌شده روی زمین را می‌بینیم که پیش از پرتاب ماموریت تا پس از پرتاب آن گرفته شده‌اند.

عکاسی به نام مارک هانسون، از LDN 43 که از آن به ندرت تصویربرداری شده عکسبرداری کرده است. یک سحابی تاریک که از مواد بسیار متراکم تشکیل شده و نور ستارگان اطراف را مسدود می کند و شبیه یک خفاش کیهانی غول پیکر می‌شود. این عکس در ژوئیه گذشته، گرفته شده اما ناسا با توجه به ایام هالووین حالا آن را عنوان تصویر نجومی روز انتخاب کرده است./خبرفوری

براساس خبر منتشر شده توده‌ای از گاز متان به ابعاد نزدیک به «پنج کیلومتر» در جنوب تهران مشاهده شده است . ناسا می‌گوید این ابر غول‌آسا مربوط به یکی از مکان‌های دفع زباله کلان‌شهر تهران است. براساس این گزارش ،ناسا تاکنون ۵۰ نقطه را به عنوان منشا انتشار گاز متان در جهان شناسایی کرده است، جنوب تهران یکی از این نقاط است.

اما حسین حیدریان،معاون پردازش و دفع سازمان پسماند شهرداری تهران به اکو ایران می گوید: در مرکز آراد کوه 60 سال است که زباله ها پردازش و دفن می شود و اگر به ایجاد ابر متان بود در این مدت نیز باید این ابر دیده می شد .

او ادامه می دهد :‌در گذشته ما در آراد کوه دفن مطلق داشتیم که از دهه 80 میزان دفن مطلق کاهش داشته و در حال حاضر بیشتر زباله هایی که به آراد کوه می رسد پردازش می شود و و بخش آلی زباله نیز را به صورت هوازی تبدیل به co2 می کنیم و تولید متان به اندازه ای نیست که ابری ایجاد کند .

حیدریان اضافه می کند : اگر متان به تراکم 15 درصد برسد منفجر می شود و به همین دلیل تراکم این گاز همیشه زیر 5 درصد است که ابری در این میزان تراکم ایجاد نمی شود .

او با اشاره به طول 5 کیلومتری ابر دیده شده نیز می گوید :‌با توجه به این که در منطقه جنوب تهران شاهد جریانات هوایی افقی و عمودی هستیم و وزش باد شدید غلظت گاز نداریم و پراکنده می شوند .

حیدریان معتقد است که چون اطلاعات ناسا براساس تصاویر ماهواره ای است ممکن است ابر مشاهده شده ابرمتان نباشد که این موضوع باید بررسی شود اما قطعا مربوط به مجموعه آراد کوه نیست و فعالیت های این مجموعه چنین ابری را ایجاد نکرده است .