راز پنهان نامرئی‌ترین بمب‌افکن آمریکا فاش شد

به گزارش آرمان آرا، بمب‌افکن B-۲ با فناوری رادارگریز پیشرفته‌اش در ابتدا با مشکلی غیرمنتظره دست‌وپنجه نرم می‌کرد. این هواپیمای فوق‌العاده گران‌ قیمت نمی‌توانست به راحتی در شرایط بارانی پرواز کند.

برای نخستین بار در سال ۱۹۸۸ جهان توانست B-۲ را ببیند و در سال ۱۹۹۳ نیز نخستین فروند آن تحویل نیروی هوایی آمریکا شد. اما تنها دو سال بعد، در ۱۹۹۵، گزارش اداره محاسبات عمومی آمریکا (GAO) نشان داد که سامانه رادار تعقیب و اجتناب از عوارض زمینی (TFTA) قادر به تمایز میان یک ابر بارانی و یک رشته‌کوه نیست.

افزون بر این، پوشش رادارگریز B-۲ در تماس با رطوبت و باران آسیب می‌دید و فرسایش می‌یافت؛ موضوعی که باعث می‌شد نگهداری هواپیما فقط در آشیانه ممکن باشد و پرواز آن صرفاً در شرایط آب‌وهوایی مساعد انجام گیرد.

اما بعدها روشن شد که بخشی از این موضوع ناشی از یک برداشت نادرست بوده است. در سال ۱۹۹۷، ژنرال جان شاود از نیروی هوایی آمریکا در مقاله‌ای در واشنگتن پست توضیح داد که سه نسخه اولیه B-۲ شامل Block ۱۰، Block ۲۰ و در نهایت Block ۳۰ تولید شده‌اند. ضعف در پوشش مقاوم در برابر باران تنها در مدل‌های Block ۱۰ و برخی نمونه‌های Block ۲۰ دیده می‌شد که به دلیل خطای تولید در لبه جلویی بدنه، پوشش رادارگریز دچار فرسایش می‌شد. گزارش GAO نیز صرفاً بر همین نسخه‌های اولیه تمرکز داشت، نه بر مدل Block ۳۰ که به‌طور کامل ارتقا یافته بود.

به گفته شاود، تا سپتامبر ۱۹۹۷ تمامی این مشکلات برطرف شد و از آن پس، تمام بمب‌افکن‌های B-۲ به استاندارد Block ۳۰ ارتقا یافتند؛ نسخه‌ای که نه‌تنها در برابر باران و رطوبت، بلکه در بازه دمایی منفی ۶۵ تا مثبت ۱۲۰ درجه فارنهایت هم مقاوم است. در حال حاضر کمتر از ۲۴ فروند B-۲ در ناوگان نیروی هوایی آمریکا باقی مانده که همگی قادر به پرواز در شرایط بارانی و سخت‌ترین شرایط جوی هستند.