هشت دهه پیش، واشبرن و کاوشگر همکار رابرت بیتس در حال تلاش برای صعود از کوه لوکانیا در کوه های سنت الیاس بودند که هوای بد آنها را مجبور کرد تجهیزات سنگین دوربین را پشت سر بگذارند.

در اواخر آوریل ۲۰۲۲، گریفین پست، اسکی‌باز حرفه‌ای در کوهستان‌های بزرگ، به همراه سایر ماجراجویان و دانشمندان، سفری سه هفته‌ای به یخچال طبیعی – واقع در پارک ملی و حفاظت‌گاه Kluane کانادا – به همراه دیگر ماجراجویان و دانشمندان آغاز کرد.

پست در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت:”امیدوار بودم، اما می‌دانستم که یافتن این تجهیزاتی سوزنی در انبار کاه است. اتفاقات زیادی در ۸۵ سال روی یک یخچال طبیعی می تواند بیفتد.”

پس از رسیدن به منطقه، تیم با پای پیاده، اسکی و اسنوبرد جستجو کرد.

تیم برای تلاش و درک مکان اصلی کمپ، عکس‌هایی را که از محل ذخیره‌سازی از سفر واشبرن جان سالم به در برده بود، بررسی کردند.

این تیم تا یک سفر دوم و کوتاه‌تر به یخچال در ماه اوت، دوربین‌ها را پیدا نکردند.

یکی از اعضای اصلی این گروه گفت:” ما تقریباً به تسلیم شدن نزدیک بودیم زیرا تمام تلاش‌های ما چیزی به ما نمی‌داد.”

مدرسیکا در روز ماقبل آخر سفر، نظریه جدیدی در مورد محل قرار گرفتن آثار باستانی ارائه کرد.

یخچال‌ها معمولاً از سالی به سال دیگر با سرعت ثابتی حرکت می‌کنند، اما یخچال‌های طبیعی والش یک یخچال طبیعی «موجود» نادر است، به این معنی که هر چند دهه یک یا دو سال سریع‌تر حرکت می‌کند.

این مشاهدات به او اجازه داد تا تخمین جدیدی از محل قرار گرفتن اقلام را محاسبه کند که سه یا چهار مایل دورتر از دره و تقریباً ۱۴ مایل دورتر از نقطه ای که واشبرن آنها را ترک کرده بود قرار داشتند.

تلاش او در نهایت تیم را به سمت تجهیزات گمشده سوق داد. مدرسیکا گفت: «این یک احساس شگفت‌انگیز بود و از اینکه در یافتن حافظه پنهان کوتاهی نکردم، احساس آرامش کردم و افزود: «این یک لحظه حماسی برای همه بود».

چند هفته بعد، باستان شناسان پارک های کانادا به همراه تیم اعزامی به یخچال بازگشتند تا دوربین را از یخ بیرون بیاورند. این تیم بخش قابل‌توجهی از دوربین هوایی Fairchild F-۸ Washburn را با دو دوربین فیلمبرداری با فیلم‌هایی که هنوز داخل آن قرار داده شده بود، میله‌های پیاده‌روی، چادرها و سایر تجهیزات را بیرون آوردند.

به گفته مدرسیکا، تیم می‌دانست که واشبورن قبل از اینکه وسایلش را رها کند، از مناظر عکس گرفته است. اکنون آنها در حال برنامه ریزی برای توسعه این فیلم چند دهه ای هستند، به این امید که تصاویر را نجات دهند.

او گفت که این یافته‌ها می‌تواند به دانشمندان در درک بهتر از نحوه حرکت یخچال‌ها بدهد.

این تی رکس از ۸۰ استخوان اصلی تشکیل شده است، استخوان‌های گم شده این دایناسور نیز بازسازی شده‌اند.
این دایناسور که ابتدا در ایالات متحده کشف شد، روز جمعه قبل از فروش و در حالی که هنوز قیمیت دقیق آن نخمین زده نشده، در سالن تئاتر و کنسرت ویکتوریا در سنگاپور به نمایش گذاشته شد.

این دایناسور نر بالغ، در سال ۲۰۲۰ از زمینی خصوصی در «سازند هلز کریک» در جریان یک حفاری در ایالت مونتانا در آمریکا کشف شد.
دانشمندان معتقدند که این تی رکس غول پیکر ۶۶ تا ۶۸ میلیون سال پیش می زیسته است.
دانشمندان فروش این گونه از دایناسور در یک حراجی مخالفت کرده‌اند. دانشمندان معتقدند تجارت استخوان با پول کلان برای علم مضر است. اسکلت این تی رکس (تیرانوزاروس) ۱۵ پایی قرار است ماه آینده در حراجی هنگ کنگ به بالاترین قیمت پیشنهادی فروخته شود.

فرانسیس بیلین، رئیس کریستیز آسیا و اقیانوسیه، گفت امیدوار است که اشیاء استثنایی نظیر بقایای دایناسورها، توسط موسسات خریداری شوند تا توسط عموم دیده شوند.

در گذشته این اشیاه در نهایت به موزه‌هایی فروخته می‌شد که یا نمونه‌ها را به ‌طور کامل خریداری می‌کردند یا یک مجموعه‌داری را می‌فرستادند تا برای آنها مناقصه انجام دهد، اما در سال‌های اخیر، این آثار به عنوان آثار هنری برای ثروتمندان ارزش‌گذاری شده‌اند و موزه‌ها نمی‌توانند برای خرید این اشیای ارزشمند تاریخی، با قیمت‌های بالای تعیین شده در حراجی‌ها رقابت کنند.
تی رکس ۶۸ میلیون ساله اولین گونه دایناسور گوشتخوار غول پیکری است که برای اولین بار در یک حراچی آسیایی به فروش می‌رسد.
در حالی که همچنان قیمت پایه‌ای برای این هیولا تعیین نشده و هویت فروشنده آن نیز مخشص نیست، اما بلین گفت که اسکلت تی رکس قبلی که «استن» نام گرفته بود در سال ۲۰۲۰ در حراجی نیویورک ۳۱.۸ میلیون دلار فروخته شده بود.

این «تی رکس» جدید که بیش از ۱۳۶۰ کیلوگرم وزن دارد، بخشی از روند جدید حراج‌های استخوان‌ها و اشیایی مکشوفه ماقبل تاریخ است. برخی از کارشناسان نگران آسیب‌هایی هستند که با فروش این استخوان‌های به علم وارد می‌شود. این نگرانی‌‍‌ها بیشتر به این دلیل است که هنگامی که بقایای بقایای آن توسط یک مالک خصوصی جمع آوری می‌شود، برای همیشه از دسترس علم و دانشمندان خارج می‌شوند.
توماس کار، دیرینه‌شناس آمریکایی معتقد است، چنین فروش‌هایی «بی‌شک برای علم مضر» هستند، حتی اگر روی اسکلت‌ها قبل از فروش تحقیق صورت گرفته باشد.
کار در توضیح دلایل نگرانی خود می‌گوید: یک مجموعه‌ای که شما به طور امن و دائمی در اختیار دارید تضمین می‌کند که مشاهداتی که برای اولین بار یک دانشمند از یک فسیل انجام می‌دهد می‌تواند دوباره آزمایش و تکرار شود اما درباره فسیلی که به صورت تجاری نگهداری می‌شود، چنین اطمینانی وجود ندارد.