به گزارش آرمان آرا به نقل از شبکه المنار، شیخ نعیم قاسم دبیر کل حزب الله لبنان در سخنانی در اولین سالگرد شهادت فواد شکر فرمانده بارز حزب الله لبنان گفت: فواد شکر قبل سال ۱۹۸۲ گروهی ۱۰ نفر از برادران را فرماندهی کرد که خود را گروه میثاق نام نهادند و عهد بستند که با اسرائیل مقابله کنند و در خط مقدم باشند. به مدت ۳۵ سال پس از شهادت ۹ رزمنده این گروه، فواد شکر در انتظار شهادت بود. فواد شکر از دوستداران امام خمینی (ره) بود و پس از رحلت ایشان، پیرو امام خامنه‌ای بود. فواد شکر از بنیانگذاران و در زمره اولین فرماندهان مقاومت بود.

وی افزود: فواد شکر به دنبال ترور عباس الموسوی، نبردهای کفرا و یاطر را فرماندهی کرد و پس از تصمیم حزب الله برای اعزام گروهی از مبارزان به بوسنی، رهبری این گروه را برعهده داشت. فواد شکر مؤسس یگان دریایی حزب الله است.

وی افزود: فواد شکر به مثابه رئیس ستاد در نبرد پشتیبانی بود و همواره در ارتباط دائمی با سید حسن نصرالله تا زمان شهادتش بود. فواد شکر همواره در میان مردم بود و به داشتن تفکر راهبردی متمایز بود.

دبیر کل حزب الله لبنان در ادامه بیان کرد: از شهید اسماعیل هنیه یاد می‌کنیم که توانست پرچم فلسطین را افراشته کند تا مساله فلسطین در دنیا در رأس قرار گیرد.

وی افزود: اسرائیل و آمریکا روزانه در غزه مرتکب جنایات سازمان یافته و هدفمند می‌شوند. جنایتی در دنیا با جنایات بزرگ دشمن اسرائیلی در غزه با حمایت کامل آمریکا، برابری نمی‌کند. دنیا باید یکپارچه در برابر اسرائیل بایستد تا این سرکشی که بر بشریت تأثیرگذار است متوقف شود.

شیخ نعیم قاسم در ادامه گفت: درود می‌فرستیم بر جورج عبدالله که ۴۱ سال در اسارت پایداری کرد و زیر بار امضای برگه دست شستن از افکارش به خاطر چند صباحی زندگی نرفت. اسیر آزاد شده جورج عبدالله بخش جدانشدنی تجربه متنوع مقاومت است که برای آزادسازی سرزمین و حفظ کرامت گرد هم آمده‌اند.

وی افزود: مقاومت در لبنان ثابت کرده است که پایه و رکن اساسی دولت سازی است. ما در دو مسیر حرکت می‌کنیم؛ نخست آزادی سرزمین از لوث دشمن و دیگر دولت سازی از طریق مشارکت مردم و اینکه کشور به دست مردم ساخته شود و گروهی بر دیگری برتری نیابد. مقاومت ستون ارتش است تا معادله سه‌گانه ارتش، ملت و مقاومت فعال باشد و نه سمبلیک. توافق آتش‌بس در لبنان برای ما و طرف اسرائیلی یک دستاورد بود و این در هر توافقی طبیعی است. ما به دولت کمک کردیم تا این توافق را که محدود به جنوب رودخانه لیتانی است، اجرا کند. هر کسی که آتش‌بس را به عقب‌نشینی سلاح‌ها ربط می‌دهد، به او بگویید که این موضوع یک مسئله داخلی است.

نعیم قاسم تصریح کرد: گمان بردند که حزب الله ضعیف شده است اما با حضور سیاسی و مردمی در تشییع شهیدان نصرالله و صفی‌الدین و انتخابات شهرداری‌ها غافلگیر شدند. این مقاومت در تمام ابعاد سیاسی و اجتماعی پابرجاست و این گواهی بر قدرت مقاومت است و از این دشمن آتش بس را نقض کرد. هنگامی که دولت مسئول شد و متعهد به پیگیری شد ما دیگر مسئول مقابله به نیابت از همه نبودیم.

وی افزود: سلاح مقاومت مرتبط به لبنان است و ارتباطی به دشمن اسرائیلی ندارد. هوکشتاین فرستاده سابق آمریکایی تضمین آشکار درباره پایبندی اسرائیل به آتش بس داد. تام باراک فرستاده کنونی آمریکا از موضع واحد لبنان درباره توقف حملات اسرائیل قبل از بررسی بحث سلاح غافلگیر شد.

شیخ نعیم قاسم بیان کرد: دشمن در پنج نقطه اشغالی متوقف نخواهد شد و منتظر خلع سلاح مقاومت است تا در راستای توسعه طلبی حرکت کند و شهرک سازی کند. توافق در شهرک‌های شمالی امنیت برقرار کرد اما آیا در لبنان هم امنیت برقرار کرد؟ ما الگوی سوریه را پیش رو داریم که دشمن می‌کشد و بمباران می‌کند و مرزهای جغرافیایی، سیاسی و آینده سوریه را ترسیم می‌کند.

دبیر کل حزب الله لبنان بیان کرد: ما امروز در لبنان در معرض خطر موجودیتی علیه ملتمان و همه طوایف آن از سوی اسرائیل و داعشی ها و آمریکا تحت آنچه به خاورمیانه جدید موسوم است، قرار داریم. ما نمی‌پذیریم که لبنان ضمیمه «اسرائیل» باشد، حتی اگر تمام جهان متحد شوند، و تا جان در بدن داریم، نمی‌پذیریم که لبنان به گروگان گرفته شود. هر کسی که امروز خواستار تحویل سلاح است، در واقع خواستار تحویل آن به «اسرائیل» است. احدی از ما صلح یا تسلیم شدن را نخواهد.

وی افزود: ما از سرزمین خود دفاع می‌کنیم، حتی اگر بسیاری از ما شهید شویم. مهم این است که انحراف و اشغالگری باقی نماند و ما با تمام توان از آن دفاع خواهیم کرد. ما تهدید نمی‌کنیم، بلکه در موضع دفاعی هستیم و حرف ما این است که این دفاع برای ما هیچ محدودیت و حد و مرزی ندارد، حتی اگر منجر به شهادت شود. خطر در کمین، تجاوزگری است و تمام گفتمان‌های سیاسی باید بر توقف تجاوز متمرکز شوند و نه هیچ مسئله دیگری. هر درخواست تحویل سلاح به مثابه درخواست تحویل توان لبنان است. دولت باید به دو وظیفه اصلی خود شامل توقف حملات به هر طریقی و بازسازی عمل کند. دولت باید بازسازی کند حتی از خزانه. هر آنکه خواهان تحویل سلاح است چه در داخل و چه طرف‌های عربی و بین‌المللی، در واقع حامی پروژه اسرائیلی است.

دبیر کل حزب الله لبنان تصریح کرد: بگذارید تجاوز متوقف شود، اسرائیل عقب‌نشینی کند و اسیران بازگردانده شوند. آنگاه شیرین‌ترین بحث و بهترین نوع پاسخ را از ما بپذیرید. ما از گزینه حاکمیت، استقلال و آزادسازی حمایت می‌کنیم و از دولت می‌خواهیم که در مقابله با تجاوز و بازسازی قاطع‌تر باشد. ما از دولت می‌خواهیم که جلوی فتنه‌انگیزان و خادمان پروژه اسرائیل را بگیرد. لبنان وطن نهایی همه شهروندانش است و ما نمی‌پذیریم که احدی لبنان را ضمیمه «اسرائیل» کند. بیایید شعار «با اتحاد خود اسرائیل را از اینجا بیرون کنیم و میهن خود را بسازیم» را سر دهیم. ما آماده‌ایم تا در مورد اینکه چگونه این سلاح‌ها می‌توانند بخشی از قدرت لبنان باشند، بحث کنیم، اما قبول نخواهیم کرد که این سلاح‌ها به «اسرائیل» تحویل داده شوند. اگر همه دنیا از اول تا آخرش جمع شوند و همه ما کشته شویم و احدی از ما باقی نماند، اسرائیل نخواهد توانست لبنان را به گروگان بگیرد.

به گزارش آرمان آرا، پایگاه خبری الجزیره در مقاله‌ای به بررسی استراتژی رژیم صهیونیستی و ایالات متحده آمریکا در سوریه از زمان بروز جنگ داخلی در این کشور تا سقوط دولت بشار اسد پرداخته و نوشت که در حالی که ایالات متحده کنترل ژئوپلیتیکی و حفاظت از منافع انرژی و امنیتی خود را در اولویت قرار می‌دهد، رژیم صهیونیستی به دنبال تجزیه سوریه به نهادهای فرقه‌ای و قومی برای تجزیه جهان عرب و تثبیت هژمونی منطقه‌ای خود است.

الف: استراتژی سنتی صهیونیست‌ها در تجزیه کشورها

رویکرد رژیم صهیونیستی به سوریه و منطقه عربی جدید نیست. ریشه‌های آن به اوایل تشکیل این رژیم باز می‌گردد، جایی که اسناد استراتژیک داخلی از دهه ۱۹۵۰، صادر شده توسط وزارت خارجه رژیم صهیونیستی و موساد، خواستار ایجاد یک کشور کردی به عنوان سدی در برابر جریان غالب و گسترده ناسیونالیسم عربی در آن زمان بود.

«طرح صهیونیستی ینون» استدلال می‌کرد که امنیت و هژمونی تل آویو به تجزیه کشورهای عربی به نهادهای فرقه‌ای و قومی کوچک، مانند دروزی‌ها، علوی‌ها، کردها، مارونی‌ها، قبطی‌ها و دیگران، بستگی دارد.

هدف این بود که کشورهای عربی قدرتمند و مرکزی با دولت‌های کوچک ضعیف و تجزیه شده جایگزین شوند که هیچ تهدیدی برای امنیت تل آویو ایجاد نمی‌کنند، بلکه می‌توانند بعدها به متحدان یا وکلای تحت حمایت رژیم صهیونیستی تبدیل شوند.

در مورد سوریه، این استراتژی شامل تقسیم کشور به چهار منطقه نفوذ اصلی است:

۱. دولت دروزی: متمرکز در استان سویدا در جنوب سوریه.

۲. دولت کوچک علوی: در ساحل سوریه تحت حمایت روسیه متمرکز در اطراف شهرهای لاذقیه و طرطوس.

۳. منطقه کردی: در شمال شرقی، با حمایت آمریکا، تحت کنترل نیروهای دموکراتیک کرد به رهبری حزب اتحاد دموکراتیک (PYD/YPG).

۴. کمربند سنی عربی: تحت نفوذ ترکیه که در امتداد مرزهای شمالی و شمال غربی و قلب سوریه گسترش می‌یابد.

این طرح تقسیم مستقیماً به اهداف رژیم صهیونیستی خدمت می‌کند، زیرا سوریه را ضعیف و تقسیم شده نگه می‌دارد، به نحوی که قادر به ایفای نقش خود به عنوان یک بازیگر منطقه‌ای که از مقاومت فلسطین حمایت می‌کند، یا با توسعه‌طلبی تل آویو مخالفت می‌کند، نیست.

برنارد لوئیس، یکی از تأثیرگذارترین متفکران صهیونیستی و آمریکایی، در سال ۱۹۹۲ نوشت: اکثر کشورهای خاورمیانه… در معرض چنین فرآیندی [یعنی لبنانی‌سازی] هستند، اگر قدرت مرکزی به اندازه کافی تضعیف شود… کشور به هرج و مرج فرقه‌ها، قبایل، مناطق و احزاب متخاصم تجزیه می‌شود.

تخریب توانمندی‌های نظامی و استراتژیک سوریه

از سال ۲۰۱۳، رژیم صهیونیستی به بهانه هدف قرار دادن مواضع ایران یا حزب‌الله، صدها حمله هوایی علیه اهدافی در سوریه انجام داده است. پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ نیز رژیم صهیونیستی به ترور فرماندهان نظامی ایران و حزب‌الله در خاک سوریه ادامه داد.

این حملات همچنین منجر به تخریب سیستماتیک سامانه‌های پدافند هوایی سوریه، انبارهای تسلیحات، پایگاه‌های نظامی و مراکز تحقیقات علمی شد. هدف این اقدامات واضح بود: جلوگیری از بازسازی توانایی‌های نظامی سوریه و تحمیل برتری نظامی و روانی دائمی برای رژیم صهیونیستی، و بازگرداندن توانایی بازدارندگی آن در منطقه.

از زمان سقوط بشار اسد در دسامبر ۲۰۲۴، حملات تل آویو تشدید شده و شامل اشغال بیش از ۴۰۰ کیلومتر مربع از خاک سوریه، علاوه بر جولان اشغالی، و حمله به توانمندی‌های نظامی سوریه و زیرساخت‌های حیاتی آن شد.

ب: دستور کار آمریکا؛ سلطه از طریق هرج و مرج کنترل‌شده

استراتژی آمریکا در سوریه با استراتژی بزرگ‌تر آن پس از جنگ سرد همخوانی دارد: جلوگیری از ظهور هر قدرت -منطقه‌ای یا جهانی- که قادر به به چالش کشیدن سلطه آمریکا باشد.

در طول جنگ سرد، واشنگتن، سوریه را به عنوان کشوری وابسته به اتحاد جماهیر شوروی و حامی جریان ناسیونالیسم عربی، مقاومت فلسطین و ائتلاف‌های ضد نفوذ آمریکا می‌دید.

پس از حمله به عراق در سال ۲۰۰۳، ایالات متحده به دنبال منزوی کردن سوریه و جلوگیری از پر کردن خلاء منطقه‌ای پس از سقوط صدام حسین بود.

از زمان آغاز انتفاضه سوریه در سال ۲۰۱۱، ایالات متحده سیاست مداخله جویانه حمایت از نیروهای کرد در شمال شرقی سوریه را به بهانه مبارزه با گروه‌های به اصطلاح افراطی و کاهش نفوذ ایران آغاز کرد و در عین حال به رژیم صهیونیستی اجازه داد حملات مداومی را برای تضعیف توانایی‌های نظامی سوریه و ایران انجام دهد.

اگرچه واشنگتن به نظر می‌رسد از تقسیم واقعی سوریه حمایت می‌کند، اما هدف آن لزوماً دستیابی به تقسیم قومی یا فرقه‌ای به سبک صهیونیست‌ها نیست، بلکه حفظ حضور بلندمدت خود، جلوگیری از تسلط روسیه و ایران بر شرق مدیترانه، و تضمین این است که هر دولت آینده سوریه تابع یا خدمتگزار منافع آمریکا باقی بماند.

تشدید تنش در سویدا؛ جاه‌طلبی‌های اسرائیل در منطقه دروزی

گروه‌های دروزی وفادار به رژیم صهیونیستی با سوءاستفاده از نارضایتی‌های اقتصادی و اجتماعی، اخیراً ناآرامی‌هایی را در سویدا ایجاد کرده‌اند. اهداف تل‌آویو در سویدا منعکس کننده محتوای طرح ینون است: ایجاد ائتلاف با اقلیت‌های قومی و مذهبی -مانند دروزی‌ها- که ممکن است خودمختاری را تحت حمایت تل آویو ترجیح دهند. با این حال، جامعه دروزی تقسیم شده است، زیرا بسیاری از آنها دخالت‌های خارجی را رد می‌کنند و بر وفاداری خود به رژیم سوریه تأکید می‌کنند.

تفاوت دیدگاه واشنگتن و تل‌آویو در مورد دروزی‌ها

در حالی که رژیم صهیونیستی به دنبال ایجاد یک موجودیت دروزی در جنوب سوریه است، سیاست ایالات متحده محتاطانه باقی می‌ماند. آمریکا می‌داند که حمایت علنی از چنین اقدامی ممکن است واکنش‌های خشونت‌آمیزی را در اردن و لبنان، و حتی در میان دروزی‌های داخل خود رژیم صهیونیستی، که ممکن است از ابزار شدن در دست سیاست‌های فریبکارانه رژیم صهیونیستی خودداری کنند، برانگیزد. واشنگتن همچنین نگران است که تقسیم سوریه منجر به تقویت قدرت گروه‌های افراطی، یا توانمندسازی نفوذ ایران و روسیه شود.

بنابراین، آمریکا، سوریه را تقسیم شده و نه فروپاشیده می‌خواهد تا بتواند نفوذ خود را بدون ایجاد هرج و مرج گسترده منطقه‌ای حفظ کند. اما رژیم صهیونیستی آماده پذیرش – و حتی تغذیه – هرج و مرج در سوریه است اگر بهای آن از بین بردن تهدید سوریه برای همیشه باشد.

نقش ترکیه: تثبیت نفوذ استراتژیک

ترکیه نقش محوری در بازسازی سوریه جدید ایفا می‌کند. آنکارا پس از شکست در حمایت از مخالفان و گروه‌های مسلح در طول جنگ داخلی این کشور با هدف سرنگونی اسد، استراتژی خود را تغییر داده و بر جلوگیری از ایجاد یک موجودیت کردی در مرزهای جنوبی خود تمرکز کرد.

نیروهای ترکیه وارد شمال سوریه شدند تا از شبه‌نظامیان عرب و ترکمن سوریه برای محدود کردن نفوذ کردها حمایت کردند. اما از زمان سقوط بشار اسد، ترکیه به حامی اصلی رژیم فعلی سوریه تبدیل شده است.

منافع ترکیه به شدت با سیاست‌های ایالات متحده و رژیم صهیونیستی که بر حمایت از شبه‌نظامیان کرد و جدایی‌طلبان دروزی تمرکز کرده‌اند، در تضاد است. آنکارا هرگونه خودمختاری کردها را تهدیدی برای امنیت ملی و یکپارچگی داخلی خود می‌داند.

هاکان فیدان وزیر امور خارجه ترکیه، سیاست قاطع ترکیه را مغایر با هرگونه تلاش برای تجزیه سوریه اعلام کرد و گفت که ترکیه علیه هرگونه تلاش برای تقسیم سوریه یا اعطای خودمختاری به گروه‌های مسلح مداخله خواهد کرد.

ترسیم نقشه جدید سوریه: نزاع بر سر آینده منطقه

هالفورد مکیندر سیاستمدار و متفکر بریتانیایی و یکی از بنیانگذاران علم ژئوپلیتیک، در مورد سوریه می‌گوید که هر کس بر اروپای شرقی حکومت کند، بر قلب جهان مسلط می‌شود؛ و هر کس بر قلب جهان حکومت کند، بر جزیره جهان مسلط می‌شود؛ و هر کس بر جزیره جهان حکومت کند، بر جهان مسلط می‌شود.

خطر کنونی اما در رنج مداوم مردم سوریه، فرسایش امنیت ملی عربی و مفهوم حاکمیت عربی، و احتمال وقوع درگیری‌های منطقه‌ای گسترده‌تر نهفته است. مگر اینکه قدرت‌های منطقه‌ای -به ویژه ترکیه، و همراه با آن ایران و کشورهای عربی- پاسخی هماهنگ تشکیل دهند. در سایه این شرایط تجزیه سوریه ممکن است به یک واقعیت تبدیل شود، طرحی صهیونیستی که آرمان قدیمی تل آویو در ایجاد خاورمیانه‌ای تجزیه شده، تکه تکه و تحت سلطه را محقق می‌کند.

خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: با گذشت ۸ ماه از اعلام آتش‌بس در لبنان، همچنان وضعیت امنیتی در جنوب این کشور غربی «سیال» بوده و رژیم صهیونیستی با هدف قرار دادن نیروها و تجهیزات نظامی حزب الله به دنبال جلوگیری از «بازسازی» خرابی‌ها و توان نظامی مقاومت در حوزه‌های مختلف است. در حالی که نیروی زمینی ارتش اسرائیل همچنان در پنج نقاط راهبردی در جنوب لبنان مستقر است و خاک این کشور را ترک نکرده، فشارها از سمت واشنگتن و تل‌آویو برای خلع سلاح مقاومت افزایش یافته است.

براساس گزارش‌ها، دولت جوزف عون این پیام را به تام باراک داده است که خلع سلاح حزب الله در شرایط کنونی، به هیچ وجه گزینه‌ای «آسان» نخواهد بود و باید پس از انجام تعهدات اسرائیل به تدریج انجام شود. همزمان تشدید تحرکات نظامی از سوی نیروهای وابسته به جولانی در جنوب سوریه و تلاش برای سرکوب «دروزی‌ها» مانند «علوی‌ها» در منطقه ساحل، این پیام را برای حزب الله دارد که تن دادن به سیاست «خلع سلاح» به معنای آماده شدن برای جنگی جدید این بار از ناحیه سوریه است. در چنین شرایطی مقامات رژیم صهیونیستی مجدداً تهدید کردند که اگر فرایند خلع سلاح حزب الله تکمیل نشود، اسرائیل آماده است تا موج جدید حملات علیه حزب الله لبنان را آغاز کند.

تام باراک به دنبال چیست؟

تام باراک نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه اخیراً با تغییر تاکتیک در قبال مسئله خلع سلاح حزب الله سعی کرده است تا راهی برای فریب مقاومت و تحمیل خواسته‌های اسرائیل پیدا کند. دولت جوزف عون صراحتاً به طرف آمریکایی اعلام کرده است که تلاش جدی برای خلع سلاح حزب الله می‌تواند سبب تشدید درگیری‌ها شده و لبنان را به دوران جنگ داخلی بازگرداند.

در عین حال حزب الله اعلام کرده است که در خصوص مسئله «سلاح مقاومت» حاضر به گفتگو با دولت برای تدوین یک استراتژی دفاعی مشترک است. پیش از این، مورگان اورتگاس فرستاده ویژه آمریکا از دولت لبنان خواسته بود تا با اعلام جدول زمان‌بندی در خصوص خلع سلاح حزب الله، زمینه لازم برای قطع بازوهای مالی حزب الله و خلع سلاح ۱۲ اردوگاه فلسطینی فراهم شود. عدم تحقق کامل این هدف سبب شده است تا تام باراک با تمایز قائل شدن میان شاخه‌های «نظامی» و «سیاسی» حزب الله و در عین حال ارائه پیشنهاد «خلع سلاح گزینشی» بتواند «بن بست» کنونی را بشکند اما فعلاً به نظر نمی‌رسد توفیقی در این زمینه به دست آورده باشد.

نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه برای پیشبرد نقشه جدید خود حتی به دنبال ارتباط‌گیری مستقیم با حزب الله بوده است. خلیل نصرالله از کارشناسان نزدیک به مقاومت در توئیتی نوشت که تام باراک ابتدا قصد داشت با حزب الله ارتباط برقرار کند اما این گروه از هرگونه ارتباط مستقیم با آمریکایی‌ها خودداری کرد. حزب الله بخشی از دولت لبنان است و در آن چارچوب صحبت می‌کند. حزب الله طرفدار گفتگوهای لبنانی- لبنانی است و آمریکا در این مسیر ایجاد اخلال می‌کند.

دست‌ها روی ماشه

قطع ارتباط میان شبکه بانکی و مالی لبنان با مؤسسه قرض الحسن را می‌توان ناشی از فشارهای آمریکا بر بیروت با هدف تضعیف سیستماتیک حزب الله در سپهر سیاسی و اجتماعی لبنان دانست. به بیان دیگر ترامپ و نتانیاهو مخالف به سرانجام رسیدن پروژه «بازسازی» در لبنان هستند. مؤسسه آموزشی- تحقیقاتی «آلما» در مطلبی به بازسازی منطقه ضاحیه لبنان پرداخته است. نویسنده این مطلب مدعی است که حزب الله به مثابه یک دولت عمل می‌کند و در حال بازسازی زیرساخت‌های نظامی خود است.

رسانه عبری «معاریو» در مطلبی مدعی شد که حزب الله تحت پوشش بازسازی در حال آماده شدن برای جنگ بعدی است! نویسندگان این مطلب مدعی هستند در سایه فروپاشی نهادهای دولتی لبنان، حزب‌الله عملاً در حال پر کردن خلأ و به دست گرفتن روند بازسازی ضاحیه است، اما این کار همزمان با احیای زیرساخت‌های نظامی انجام می‌شود! این مطالب جهت دار از رسانه‌های اسرائیلی در حال مطرح می‌شود که تجربه چند ماه اخیر نشان داده است که دولت نتانیاهو بدون توجه به مرزهای بین‌المللی قصد دارد تا از تمام خطوط قرمز سیاسی، حقوقی و امنیتی عبور کرده و چهره خاورمیانه را تغییر دهد!

حزب الله در جدیدترین پیام خود به نبی بری رئیس پارلمان لبنان اعلام کرده است که حتی اگر اسرائیل از جنوب لبنان عقب نشینی کند، این گروه به هیج وجه حاضر به تسلیم کردن تسلیحات خود نخواهد بود. اتخاذ این موضع با آنکه سبب «عصبانیت شدید» دولت لبنان شده اما به نظر می‌رسد ریشه در واقعیت «ژئوپلیتیکی» دارد که هم‌اکنون در حال رخ دادن است. باراک نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه، صراحتاً با مقایسه دمشق- بیروت، تلویحاً تهدید کرده است که این امکان وجود دارد تا سوریه به صورت کامل لبنان را اشغال و تبدیل به بخشی از خاک خود کند! همزمان تحرکات نیروهای جولانی در مرزهای عراق و لبنان به شکل معناداری افزایش پیدا کرده و این خطر وجود دارد که جولانی تبدیل به نیروی زمینی جنگنده‌های آمریکایی و اسرائیلی در منطقه شود.

در چنین محیط ناپایدار و تهدیدآمیزی به نظر می‌رسد عاقلانه‌ترین گزینه عدم تن دادن به خواسته‌های نامشروع بازیگران خارجی و حفظ سلاح مقاومت به عنوان تنها عامل بازدارنده در برابر تهدیدات بیرونی است. در این مسیر صحیح وجود پیشنهادات فریبنده‌ای مانند تسلیم «تسلیحات سنگین» و حفظ سلاح‌های سبک حزب الله تنها «سرابی» است که تن دادن به آنها می‌تواند زمینه کشتار مردم لبنان را فراهم آورد. تسریع در روند بازسازی توان نظامی حزب الله این امکان را فراهم خواهد کرد تا در هرگونه درگیری احتمالی در منطقه، این گروه ریشه دار مقاومت در کارزار نبرد وارد عمل شده و دایره فشار بر سرزمین‌های اشغالی را تنگ‌تر کند. بی‌شک تجربه جنگ سپتامبر ۲۰۲۴ درس‌های زیادی برای حزب الله دارد که درس گرفتن از آنها می‌تواند سبب ظهور «ققنوس وار» این بازوی مقاومت شده و بار دیگر جبهه شمالی را تبدیل به کابوس شبانه صهیونیست‌ها کند.