خبرگزاری مهر، گروه بین الملل، محمدرضا مرادی، مدیر کل بین‌الملل و اخبار خارجی خبرگزاری مهر در یادداشتی نوشت: اسرائیل در سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۵ استراتژی‌ای سیستماتیک برای بازسازی نظم منطقه‌ای خاورمیانه اتخاذ کرده است. این رویکرد بر پایه بازتعریف مناسبات منطقه‌ای بنا شده و هدف آن برقراری هژمونی اسرائیل از طریق عملیات‌های نظامی هدفمند و فشار دیپلماتیک است. پیش از این در مطلبی با عنوان تغییر پارادایمِ اسرائیل؛ گذار از مدل «چمن زنی» به راهبرد «پیروزی کامل» این تغییر راهبرد بررسی شد. این رویکرد از حمله به غزه در اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد و به عملیات علیه حزب‌الله، سوریه، ایران و اکنون قطر رسیده است. نتانیاهو با حمایت ترامپ، به دنبال ارسال این پیام است: «اسرائیل مرز نمی‌شناسد و هیچ قدرتی نمی‌تواند مانع آن شود.»

شاید زمانی که اسرائیل به ایران در خرداد ماه گذشته حمله کرد برخی از کشورهای عربی در باطن نه تنها ناراحت نبودند بلکه از اینکه یک رقیب بزرگ توسط اسرائیل مورد حمله قرار می‌گیرد خوشحال نیز بودند. اما این نقطه آغاز اشتباهات راهبردی در منطقه بود. داستانی که از اکتبر ۲۰۲۳ شروع شده بود هنوز به صفحات پایان خودش نزدیک نشده است.

جنگ غزه نقطه شروع بود. طبق گزارش‌های سازمان ملل بیش از ۶۲ هزار فلسطینی در غزه توسط اسرائیل به شهادت رسیده‌اند و اکنون بزرگترین جنایت در غزه نیز در حال رخ دادن است. نتانیاهو جنگ غزه را فرصتی برای بازسازی نظم خاورمیانه توصیف کرده، جایی که اسرائیل باید هژمون شود. پس از غزه حزب‌الله لبنان هدف بعدی شد. سید حسن نصرالله و بسیاری از رهبران حزب الله توسط اسرائیل ترور شدند و مناطق جنوب و حتی مرکز لبنان بارها از سوی اسرائیل مورد حمله قرار گرفت نتانیاهو پس از عملیات‌های متعدد در لبنان اعلام کرد: «دشمنان دیگر نفس نمی‌کشند.» این پیروزی به سقوط اسد در دسامبر ۲۰۲۴ کمک کرد و اسرائیل را از ناحیه شمال از یک خطر راهبردی نجات داد. اما اوج راهبرد جدید اسرائیل، جنگ با ایران در ژوئن ۲۰۲۵ بود. اسرائیل با حمله به نطنز، فردو و ترور فرماندهان سپاه، مرحله‌ای جدید از تغییر راهبرد منطقه‌ای خود را به نمایش گذاشت.

رهبران عرب در این میان با نظاره گری صرف به نوعی سعی کردند تا خود را از «درد زایمان این نظم جدید مد نظر نتانیاهو» مصون نگاه داشته و به سلامت عبور کنند. این همان نقطه شروع اشتباه مرگبار جهان عرب بود. حمله به قطر همانند زنگ هشداری به کشورهای عربی است. این اولین حمله اسرائیل به شیخ نشین های خلیج فارس به شمار می‌رود و نشان داد حتی متحدان آمریکا نیز ایمن نیستند. ترامپ دو روز قبل حماس برای پذیرش طرح آتش بس هشدار داده بود، اما اسرائیل میز دیپلماسی را به تله تبدیل کرد.

این حمله تغییر اساسی در دکترین نظامی اسرائیل را آشکار می‌سازد: عبور از مرزهای جغرافیایی سنتی و نادیده‌گرفتن قواعد دیپلماتیک. کشورهای عربی تصور می‌کنند پیمان‌های ابراهیم (۲۰۲۰) آن‌ها را مصون نگه می‌دارد. اما این توهم است. اسرائیل برای شکل دهی به نظم جدید، با همه برخورد می‌کند. امارات، عربستان، کویت، بحرین و … باید از این اشتباه راهبردی فاصله بگیرند. پیمان‌های ابراهیم شکننده‌اند. حتی اگر میزبان بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه باشید باز امنیت ندارید. این پیامی بود که اسرائیل با حمله دوحه به منطقه مخابره کرد. اتحاد عربی-ایرانی لازم است تا «نظم جدید» متوقف شود و گرنه اسرائیل ممکن است در مسیر ایجاد خاورمیانه مد نظر خود به سمت تغییر در جغرافیای بسیاری از کشورهای منطقه باشد و چرخه‌ای از بی ثباتی را در خاورمیانه ایجاد کند.

خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: لبنان با وجود تلاش‌های آمریکایی و صهیونیستی برای خلع سلاح مقاومت در آستانه یک نقطه عطف خطرناک قرار دارد. این در حالی است که بر اساس پروژه صهیونیستی «اسرائیل بزرگ» خلع سلاح تنها شامل مقاومت در لبنان نیست، بلکه باید در کل جهان عرب اتفاق بیفتد.

برخی منابع رسانه‌ای از طرح ترامپ برای ایجاد یک منطقه اقتصادی در جنوب لبنان صحبت می‌کنند، طبیعی است که آمریکا این کار را برای لبنان انجام نخواهد داد، زیرا برای تجزیه این کشور و سرقت ثروت‌های لبنان، از آن سوی دنیا به منطقه آمده است. آنها در این راستا نه تنها از جنایات رژیم صهیونیستی حمایت می‌کند، بلکه بنا بر اظهارات لیندسی گراهام سناتور جمهوری‌خواه به دنبال پایان دادن به موجودیت حزب الله نیز هستند.

در این راستا ورده سعد خبرنگار خبرگزاری مهر مصاحبه‌ای با «عدنان منصور» وزیر خارجه سابق لبنان انجام داده است که مشروح آن از نظر می گذرد؛

در چهل و هفتمین سالگرد جنایت ربایش امام سید موسی صدر و همراهانش، نبیه بری رئیس مجلس لبنان در سخنانی گفت: «ما برای مشارکت در یک گفتگوی آرام جهت بحث در مورد سلاح مقاومت که شرف و عزت ما است، آماده‌ایم.» شما سخنان نبیه بری را چگونه تفسیر می‌کنید؟ آیا فکر نمی‌کنید که مرحله کنونی به قاطعیت نیاز دارد، نه به یک گفتگوی آرام؟

در سخنرانی که نبیه بری رئیس مجلس نمایندگان لبنان، در چهل و هفتمین سالگرد جنایت ربودن امام سید موسی صدر و همراهانش ایراد کرد، گفت که ما برای بحث در مورد سلاح مقاومت که شرف و عزت ماست، تحت یک گفتگوی آرام، آماده‌ایم. مطمئناً نبیه بری، که جایگاه ویژه‌ای در لبنان دارد، از جزئیات امور به خوبی آگاه است و حساسیت وضعیت داخلی لبنان را به خوبی می‌داند، و درک می‌کند که در روند درگیری رسانه‌ای بین طرف‌های سیاسی، طرف‌هایی هستند که در کنار پروژه آمریکایی برای خلع سلاح مقاومت ایستاده‌اند.

سخنان نبیه بری کاملاً واضح بود. وقتی او در مورد سند آمریکایی یا روند خلع سلاح مقاومت، به عنوان یک طرح آمریکایی که دولت لبنان زیر بار آن رفته است، با ملاحظه کاری صحبت کرد و جانب احتیاط را رعایت کرد، به این علت است که از جزئیات امور آگاهی دارد و می‌داند که خلع سلاح مقاومت غیر ممکن است و بری آن را مایه شرافت و عزت مردم لبنان می‌داند.

چگونه می‌توان مقاومت را خلع سلاح کرد، در حالی که بخش‌هایی از لبنان توسط دشمن صهیونیستی اشغال شده است؟ هیچ کشوری در جهان وجود ندارد که تحت اشغال قرار گیرد و اشغالگر در خاک آن باشد، و سلاح خود را تسلیم کند و بگوید: «هر کاری می‌خواهی در سرزمین و وطن ما انجام بده.» این موضوع غیرقابل قبول است، به ویژه که مردم لبنان بهای سنگینی را برای آزادی سرزمین خود از طریق مقابله با دشمن اسرائیلی در تمام تجاوزاتش پرداخت کرده‌اند.

آنچه در لبنان در جریان است، این است که ما واقعاً می‌خواهیم در مورد سلاح مقاومت بحث کنیم، پس بگذارید این بحث در سایه یک گفتگوی آرام باشد، بر این اساس که طرفین، طرح‌ها را با میهن‌پرستی بالا تبادل کنند، تا به نقاط مشترک برسند و تصمیمی اتخاذ کنند که وحدت لبنان، حقوق مردم لبنان و حاکمیت لبنان را تضمین کند.

لبنان چگونه می‌تواند مقاومت را خلع سلاح کند، در حالی که تهدید مداوم و عملیات نظامی روزانه صهیونیست‌ها، از طریق پرواز پهپادها و اقدامات تروریستی و جلوگیری از بازگشت مردم جنوب لبنان به روستاهای خود ادامه دارد؟ اگر به بازسازی مناطق ویران شده در جنوب فکر کنیم، می‌بینیم که پهپادهای اسرائیلی دائماً این مناطق را بمباران می‌کنند.

از زمانی که توافق آتش بس در ۲۷ نوامبر سال گذشته حاصل شد، می‌بینیم که لبنان به آتش‌بس پایبند بوده و حتی یک گلوله به سمت اسرائیل شلیک نکرده است، در حالی که رژیم صهیونیستی به حملات خود ادامه داده و این تجاوزها همچنان ادامه دارد و به بیش از ۴ هزار مورد رسیده است و باعث شهادت ۲۶۰ نفر و زخمی شدن ۱۵۰۰ تن دیگر شده است.

این همان چیزی است که نبیه بری می‌خواهد، و این موضع اوست؛ موضعی قاطع مبنی بر اینکه حزب الله از سلاح خود دست نمی‌کشد. بنابراین، وی با اظهاراتش می‌خواهد به همه دنیا از جمله آمریکا و اسرائیل تأکید کند که خلع سلاح تا زمانی که دشمن صهیونیستی سرزمین ما را اشغال کرده، کار آسانی نیست.

بنابراین، لبنان و مقاومت تضمین می‌خواهند. آیا اگر مقاومت خلع سلاح شود، رژیم صهیونیستی که همواره به آب و خاک لبنان چشم طمع داشته و بارها از زبان مقامات خود اعلام کرده که به دنبال گسترش مرزهای خود به خارج از فلسطین اشغالی است، دست روی دست خواهد گذاشت؟

هفته گذشته، در لبنان حجم ترافیک دیپلماتیک و سیاسی گسترده‌ای از سوی تعدادی از اعضای کنگره و فرستادگان آمریکایی مشاهده شد. دلایل اصلی این توجه آمریکایی به لبنان چیست؟ آیا این بدان معناست که لبنان در تحولات منطقه‌ای به اردوگاه آمریکایی منتقل شده است؟

فرستادگان و سیاستمداران آمریکایی که به لبنان آمدند، چه فرستاده وزارت خارجه آمریکا و چه اعضای کنگره آمریکا، به دنبال خلع سلاح حزب الله بودند.

این همان چیزی است که ایالات متحده از لبنان و از دولت لبنان می‌خواهد، زیرا به خوبی می‌داند که اگر سلاح مقاومت خلع شود، جهت دهی لبنان به سمتی که ایالات متحده در رابطه با خاورمیانه جدید و تنظیم اوضاع منطقه بر اساس منافع آمریکا و اسرائیل به دنبال آن است، آسان خواهد شد.

قطعاً لبنان، به صف‌بندی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی منتقل نخواهد شد و لقمه آسانی در دست دیگران نخواهد بود.

موضع لبنان این بود: اگر دولت لبنان با خلع سلاح مقاومت موافقت کرده باشد، چگونه این سلاح خلع خواهد شد؟ در اصل، ایالات متحده و اسرائیل خواهان خلع سلاح مقاومت هستند. اما، عملیات خلع سلاح نمی‌تواند به آسانی انجام شود، یعنی اگر قرار باشد تحویل سلاح قبل از تضمین‌هایی که باید برای امنیت لبنان فراهم شود، انجام گردد، باید نیرویی نظامی در لبنان شکل بگیرد که مانع از هرگونه تجاوزی شود که اسرائیل در آینده علیه این کشور انجام خواهد داد. از سوی دیگر مقاومت نمی‌تواند سلاح خود را تحویل دهد و خود را به دشمن صهیونیستی تسلیم کند.

در اینجا، باید در چگونگی خلع سلاح مقاومت تجدیدنظر کرد، زیرا اگر دولت لبنان بخواهد با توسل به زور، مقاومت را خلع سلاح کند، این به معنای وارد کردن لبنان به جنگ داخلی، از بین بردن بافت ملی لبنان، ضربه زدن به وحدت داخلی و وارد ساختن آینده لبنان و حاکمیت آن به یک تونل تاریک است. این همان چیزی است که رژیم صهیونیستی و حامیان آن برای لبنان می‌خواهند.

دستور کار آمریکا کاملاً روشن است: سلاح را تحویل دهید و منتظر خلق و خوی نتانیاهو باشید تا تصمیم بگیرد چه چیزی به شما بدهد! آمریکا در این باره هیچ تضمینی نمی‌دهد و هیچ احترامی برای امنیت و آینده لبنانی‌ها قائل نیست! آیا فکر می‌کنید این مواضع به نگرانی‌های لبنانی‌ها پاسخ می‌دهد؟ آیا با این وجود تیم داخلی صهیونیست‌گرا در لبنان همچنان به تقلید از مواضع آمریکا و فشار بر مقاومت ادامه خواهند داد؟

فرستادگان آمریکایی که سیاست آمریکا را بیان می‌کنند، به خروج رژیم صهیونیستی از اراضی لبنان اهمیت نمی‌دهند و تجاوزهای روزانه آن را مورد حمایت قرار می‌دهند.

کمیته پنج جانبه که ریاست آن بر عهده آمریکا است، باید برای پایبندی طرفین به آتش‌بس تلاش کند، اما می‌بینیم که از ۹ ماه پیش تاکنون هیچ تلاشی برای مجبور کردن صهیونیست‌ها به پایبندی به آتش‌بس انجام نداده است، و تل‌آویو همچنان در حال جنگ فرسایشی علیه لبنان است.

آمریکا به هر شکلی خواهان خلع سلاح مقاومت است و هنگامی که مقامات لبنانی از آمریکا تضمینی برای عقب نشینی رژیم صهیونیستی از اراضی اشغالی لبنان می‌خواهند، آنها با صراحت کامل می‌گویند که هیچ تضمین آمریکایی وجود ندارد و اسرائیل خودسرانه عمل می‌کند.

بنابراین، این نگرانی وجود دارد که تحویل سلاح، لبنان را تحت اشغال رژیم صهیونیستی قرار دهد و در این شرایط آمریکا نیز از هر کاری که رژیم صهیونیستی در لبنان انجام می‌دهد، حمایت خواهد کرد؛ فرقی نمی‌کند که این کار ادامه تجاوزات و ترورها و گسترش عملیات نظامی یا استمرار اشغالگری در لبنان باشد.

این بدان معناست که آنها می‌خواهند لبنان بدون قید و شرط تسلیم شود که این امری غیرممکن است، و لبنانی‌ها، به ویژه مقاومت لبنان، نمی‌توانند سلاح خود را بر این اساس، تسلیم کنند.

رژیم صهیونیستی امروز می‌گوید که روستاهای جنوب لبنان، تحت کنترل نظامی آن هستند، و این بدان معناست که به هیچ شهروندی اجازه بازگشت به روستای خود را نخواهد داد. در برخی دیگر از مناطق نیز همچنان لبنانی‌ها از بازگشت به شهرها و خانه‌های خود منع شده‌اند.

این بدان معناست که رژیم صهیونیستی در آینده این مناطق را به خاک خود ملحق خواهد کرد، همانطور که در قدس شرقی و جولان این کار را انجام داد. صهیونیست‌ها جولان را در سال ۱۹۶۷ اشغال کردند و تا سال ۱۹۸۱ آن را تحت کنترل نظامی و اداری خود قرار دادند تا اینکه در این سال، کنست رژیم صهیونیستی قانونی را تصویب کرد که جولان را به سرزمین‌های اشغالی ضمیمه کرد.

صهیونیست‌ها همچنین، در سال ۱۹۸۱، قدس شرقی را به خود ضمیمه کردند و قوانین بین‌المللی و مصوبه سال ۱۹۴۸ در مورد قدس شرقی را نادیده گرفتند. لذا قطعاً صهیونیست‌ها تا زمانی که آمریکا در کنار آنها باشند، به الحاق اراضی دیگر اقدام خواهند کرد و در این صورت هیچ قدرتی نخواهد توانست از سرزمین خود دفاع کند. لذا لبنانی‌ها حق دارند سرزمین خود را بازپس گیرند و حق دارند در برابر اشغال مقاومت کنند.

رژیم صهیونیستی و آمریکا باید به خوبی بدانند که لبنانی‌ها تا زمانی که تجاوز اسرائیل، سرزمین و مردم را تهدید می‌کند و اشغالگری و حملات نظامی روزانه به اراضی لبنان ادامه دارد، از سرزمین و مقاومت خود دست نخواهند کشید.

به گزارش آرمان آرا، مسعود پزشکیان رئیس جمهور امروز دوشنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۴، در نشست مجازی فوق‌العاده سران بریکس با موضوع وضعیت کنونی جهان با تمرکز بر محیط اقتصادی و وضعیت نظام چندجانبه، با بیان اینکه بازآفرینی نظم جهانی فعلی، نیازمند اصلاح جدی در ساختار حکمرانی جهانی، از بازنگری در ترکیب و کارکرد شورای امنیت تا اصلاح نظام مالی و پولی بین‌المللی است، اظهار داشت: در این مسیر، گروه‌هایی همچون بریکس و سایر نهادهای جنوب جهانی، مسئولیت ویژه‌ای در هدایت گذار به نظمی چندقطبی، دموکراتیک و عادلانه دارند؛ نظمی که در آن صدای همه کشورها، به‌ویژه کشورهای در حال توسعه، شنیده شود.

متن سخنرانی رئیس جمهور در این اجلاس که دومین نشست فوق‌العاده بریکس از ابتدای تأسیس تا کنون است و به پیشنهاد رئیس جمهور برزیل به عنوان رئیس دوره‌ای این نهاد به منظور «بررسی آخرین تحولات جهانی با تمرکز بر چند جانبه‌گرایی، تجارت آزاد و محدودیت‌هایی که بر تجارت آزاد بر کشورها اعمال می‌شود»، برگزار شده، به شرح زیر است؛

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای رئیس!

روسای محترم جمهور!

نخست‌وزیران محترم!

خانم‌ها و آقایان؛

مایه افتخار است که در این مقطع حساس، در نشست سران کشورهای عضو بریکس سخن می‌گویم؛ ائتلافی که امروز نه تنها نماینده اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه، بلکه پرچمدار امید برای ساخت نظم جهانی عادلانه‌تر، برابرتر و پررونق‌تر است.

جهان ما در حال عبور از برهه‌ای پرچالش است. فشارهای فزاینده ناشی از اقدامات زورمدارانه یک‌جانبه، وضع تحریم‌های غیرقانونی و شکاف‌های اجتماعی و اقتصادی رو به گسترش، چهره‌ای نگران‌کننده از نظم موجود ترسیم کرده است. همزمان، تنش‌های ژئوپلیتیکی و بحران فزاینده تغییرات اقلیمی نه تنها رشد اقتصادی، بلکه بنیاد صلح و امنیت بین‌المللی را به خطر انداخته‌اند.

نفوذ نامتناسب معدودی از دولت‌ها، اقدامات یک‌جانبه و سیاسی‌سازی ابزارهای اقتصادی، نه تنها اعتماد میان کشورها را فرسوده نموده، بلکه کارآمدی حکمرانی جهانی را نیز به شدت تضعیف کرده است. این رویکردها با ایجاد موانع تجاری، افزایش هزینه‌های مبادله و تضعیف زنجیره‌های ارزش جهانی، مسیر توسعه پایدار را کُند می‌سازند.

حضار محترم!

چندجانبه‌گرایی و تجارت آزاد، دو روی یک سکه‌اند. بدون سازوکارهای چندجانبه، تجارت آزاد به ابزاری در خدمت قدرت‌های بزرگ تبدیل می‌شود و بدون دسترسی به نظام تجاری آزاد، چندجانبه‌گرایی از معنا و کارکرد خود تهی خواهد شد.

یکی از بزرگ‌ترین تهدیدها برای عدالت و ثبات در نظم بین‌الملل معاصر، افزایش اقدامات یکجانبه و استفاده ابزاری از تحریم‌ها و محدودیت‌های اقتصادی است. این سیاست‌ها نه تنها منافع ملی کشورهای مستقل را تهدید می‌کند، بلکه همکاری‌های جهانی را مختل و توسعه پایدار را ناممکن می‌سازد.

در چنین فضایی، بریکس می‌تواند و باید نقشی محوری و پیشرو در مقابله با این روند نگران‌کننده ایفا کند. این ائتلاف پویا و تأثیرگذار، با تکیه بر تنوع و همبستگی، ظرفیت آن را دارد که صدای واحد و قدرتمندی برای دفاع از حاکمیت ملی، احترام متقابل و حل اختلافات از طریق گفت‌وگو و همکاری چندجانبه باشد.

تحولات اخیر در خاورمیانه، بار دیگر ناکارآمدی نظام موجود را عیان ساخته است. تجاوز نظامی رژیم اسرائیل و ایالات متحده آمریکا به جمهوری اسلامی ایران در ماه ژوئن ۲۰۲۵، تداوم کشتار مردم مظلوم و بی‌گناه غزه و نسل‌کشی آشکار در این باریکه، کشتار مردم بی‌دفاع لبنان و یمن، فشار و تهدید غیرقابل قبول ایالات متحده آمریکا علیه ونزوئلا، به بهانه‌های مختلف شواهد روشنی از شکست نظم جهانی در تضمین صلح، عدالت و امنیت بین‌المللی است.

اگر اراده سیاسی برای پایبندی به منشور ملل متحد و اصول نظام تجاری چندجانبه تضعیف شود، خطر لغزش جهان به سمت بی‌ثباتی‌های اقتصادی و امنیتی افزایش خواهد یافت. این شرایط هشدار می‌دهد که ما نیازمند چندجانبه‌گرایی فراگیرتر، متوازن‌تر و کارآمدتر از گذشته هستیم.

این بازآفرینی، نیازمند اصلاح جدی در ساختار حکمرانی جهانی است؛ از بازنگری در ترکیب و کارکرد شورای امنیت سازمان ملل متحد تا اصلاح نظام مالی و پولی بین‌الملل؛ در این مسیر، گروه‌هایی همچون بریکس و سایر نهادهای جنوب جهانی، مسئولیت ویژه‌ای در هدایت گذار به نظمی چندقطبی، دموکراتیک و عادلانه دارند؛ نظمی که در آن صدای همه کشورها، به‌ویژه کشورهای در حال توسعه، شنیده شود.

در راستای ایفای این نقش تاریخی، جمهوری اسلامی ایران پیشنهادات زیر را ارائه می‌کند:

۱- اصلاح ساختار مالی بین‌المللی:

بریکس باید پیشگام اصلاح جامع نهادهای مالی بین‌المللی از جمله صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی باشد، تا این نهادها بازتاب‌دهنده واقعیت‌های اقتصادی جهان باشند و حمایت بیشتری از پروژه‌های زیرساختی و توسعه‌ای اقتصادهای نوظهور به عمل آورند. تقویت نقش و منابع بانک توسعه نوین نیز گامی ضروری در این راستاست. پیشنهاد می‌شود دولت‌های عضو بریکس، در کنار اصلاح ساختارهای مالی جهان، به ایجاد سامانه‌های پرداخت مستقل توجه کنند. چنین رویکردی می‌تواند سلطه و امکان استفاده ابزاری از برخی ارزهای جهانی را کاهش دهد.

۲- ترویج چند جانبه‌گرایی فراگیر و عادلانه:

بریکس باید به تقویت سازمان ملل و سایر نهادهای بین‌المللی یاری رساند تا صدای کشورهای در حال توسعه شنیده شود. جلوگیری از استفاده ابزاری از تحریم‌های اقتصادی به‌عنوان ابزار فشار سیاسی، ضرورتی فوری برای احیای اعتماد جهانی به چندجانبه‌گرایی است. همکاری میان بریکس و سایر نهادهای جنوب جهانی، از جمله سازمان همکاری شانگهای و سازمان همکاری اقتصادی (اکو) می‌تواند صدای مشترک جهان در حال توسعه را تقویت کند.

۳- تقویت همکاری برای کالاهای عمومی جهانی:

دسترسی عادلانه به واکسن‌ها، فناوری‌های پزشکی، تجهیزات ضروری، به ویژه در شرایط بحران، برای همه کشورها باید تضمین شود. ایجاد یک پلتفرم مشترک بریکس برای پاسخ سریع به همه‌گیری‌ها و شرایط اضطراری می‌تواند هماهنگی و بسیج منابع را تسهیل کند. این اقدام اعتبار بریکس را به عنوان نهادی اخلاق‌محور و مسئول در نظام جهانی تقویت خواهد کرد.

۴- ایجاد چارچوب مشترک برای مقابله با تحریم‌های یکجانبه:

بریکس می‌تواند یک سازوکار حمایتی مشترک برای حمایت از اعضا در برابر تحریم‌های غیرقانونی طراحی کند تا اقتصادها بتوانند بدون فشارهای سیاسی غیرمنصفانه به مسیر رشد و توسعه خود ادامه دهند.

۵- گسترش نوآوری و توسعه پایدار:

بریکس باید همکاری‌ها را برای توسعه زنجیره‌های تأمین مقاوم، گسترش اقتصاد سبز و دیجیتال و ترویج نوآوری‌های فناورانه تعمیق کند. ایجاد یک صندوق مشترک برای تحقیق و توسعه فناوری‌های دوستدار محیط زیست، می‌تواند گذار به استقلال انرژی و توسعه پایدار را تسریع کند. بریکس باید از حق مشروع دولت‌های در حال توسعه برای بهره‌برداری از منابع طبیعی خود دفاع کند. سیاست‌های اقلیمی نباید به ابزار فشار جدید علیه تولیدکنندگان انرژی تبدیل شود. ما نیازمند الگویی متوازن هستیم که هم امنیت انرژی و هم توسعه پایدار را ترویج کند. ضرورت دارد بریکس مرکز نوآوری مشترکی در حوزه‌هایی چون هوش مصنوعی، انرژی‌های نو، فناوری‌های پزشکی و صنایع فضایی را ایجاد کند. چنین مرکزی دسترسی برابر به دانش و فناوری را تضمین کرده و مانع انحصارطلبی برخی قدرت‌ها در این حوزه‌ها خواهد شد.

خانم‌ها و آقایان،

ایران بار دیگر تعهد خود را برای همکاری سازنده و فعال با همه اعضای بریکس در مسیر تحقق این اهداف اعلام می‌دارد. ما بر این باوریم که مقابله مؤثر با یکجانبه‌گرایی و تعمیق همکاری‌ها در چارچوب بریکس نه تنها به نفع اعضای این ائتلاف، بلکه به سود کل جامعه بین‌الملل خواهد بود.

اجازه دهید سخنان خود را با این تأکید به پایان برسانم که تقویت چندجانبه‌گرایی، احیای نظام تجاری آزاد و پایبندی به اصول توسعه پایدار، نه تنها ابزارهای ما برای مدیریت بحران‌های امروز، بلکه ضامن ساخت جهانی بهتر برای نسل‌های آینده خواهد بود و بریکس می‌تواند الگویی برای تقویت و پیش‌برد این رویکرد باشد.

از توجه شما سپاسگزاری می‌کنم.

به گزارش آرمان آرا به نقل از الجزیره، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا ساعاتی پیش با انتشار پیامی در فضای مجازی مدعی شد که رژیم صهیونیستی شرایط او برای آتش‌بس و پایان جنگ غزه را پذیرفته است.

آمریکا حامی اصلی رژیم صهیونیستی در نسل‌کشی مردم غزه است و در دو سال گذشته علاوه بر حمایت‌های گسترده نظامی و سیاسی از رژیم، بارها قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل برای آتش‌بس و پایان جنگ غزه را وتو کرد، با این حال دونالد ترامپ نوشت: همه می‌خواهند اسرا به خانه بازگردند. همه می‌خواهند این جنگ پایان یابد. اسرائیلی‌ها شرایط من را پذیرفته‌اند.

وی در ادامه افزود: من به حماس هم نسبت به پیامدهای نپذیرفتن (این شرایط آتش‌بس) هشدار داده‌ام. این آخرین هشدار من است، (بعد از این) هشدار دیگری نخواهم داد.

صهیونیست‌ها چراغ سبز نشان دادند

همزمان رسانه‌های صهیونیستی، آکسیوس و رویترز هم مدعی شدند که اسرائیل به پیشنهاد ترامپ برای آتش‌بس «چراغ سبز» نشان داده است.

آکسیوس به نقل از دو منبع اعلام کرد که پیشنهاد جدید ترامپ شامل راه حل فراگیر برای آزادی همه اسرا در ازای پایان دادن به جنگ در غزه است.

خانواده‌های اسرای صهیونیست هم اعلام کردند که پیشنهاد ترامپ منجر به آزادی همه اسرا و بازگشت آنها خواهد شد.

مقامات رژیم صهیونیستی تاکنون به این ادعای ترامپ واکنش رسمی نشان نداده‌اند، ولی معمولاً گفته می‌شود «دولت آمریکا همیشه بیان‌کننده نظرات اسرائیلی‌هاست» و به نظر نمی‌رسد با این شرایط ترامپ مخالفت کنند.

شرایط ترامپ برای آتش‌بس در غزه

مفاد پیشنهاد جدید آمریکا برای پایان دادن جنگ در غزه به شرح ذیل است:

• آزادی تمامی اسرای مانده در نوار غزه
• متوقف شدن عملیات نظامی اسرائیل برای اشغال شهر غزه
• آزادی ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ فلسطینی بازداشت شده توسط اسرائیل
• آغاز مذاکرات فوری پیرامون شروط پایان دادن جنگ
• تاکید بر ورود شخص ترامپ برای تضمین تحقق پیشنهاد آتش‌بس

واکنش حماس به شروط ترامپ برای آتش ‎بس

‌ جنبش حماس در بیانیه‌ای اعلام کرد که از طریق واسطه‌ها ایده‌هایی از طرف آمریکایی برای دستیابی به توافق آتش‌بس در غزه دریافت کرده است.

حماس در این بیانیه افزود که از هر گونه اقدام برای توقف تجاوز علیه فلسطینیان استقبال می‌کند.

جنبش حماس همچنین بر آمادگی خود برای بازگشت فوری به میز مذاکره برای بحث پیرامون آزادی همه اسرای صهیونیست در ازای اعلام صریح پایان جنگ علیه غزه و خروج کامل رژیم صهیونیستی از نوار غزه و تشکیل کمیته‌ای متشکل از فلسطینیان برای اداره این باریکه تاکید کرد.

حماس تاکید کرد که کمیته مذکور باید تعهد صریح و علنی رژیم اسرائیل به توافق احتمالی را تضمین کند تا تجربیات قبلی در دستیابی به توافق آتش‌بس تکرار نشود.

حجت‌الاسلام سید محمود نبویان در گفتگوی تفصیلی با آرمان آرا، در واکنش به اقدام غرب در آغاز فرآیند فعال‌سازی مکانیسم ماشه، اظهار کرد: همیشه در هر توافقی، یک فرآیند برای حل اختلاف وجود دارد تا اگر اختلافی پیش آمد، اقداماتی برای حل اختلافات انجام شود. در برجام نیز اصل مکانیسم ماشه برای فرآیند حل اختلاف در نظر گرفته شده است.

پذیرش محدودیت‌های گسترده ایران در برجام برای رفع بهانه دشمنان

وی یادآور شد: در توافق برجام، جمهوری اسلامی ایران همه تلاش خود را کرد تا به دشمنان، از جمله آمریکا، آلمان، انگلستان و فرانسه، هیچ بهانه‌ای ندهد و تقریباً هر چه را که آنان گفتند، پذیرفتیم. به عنوان مثال، یکی از خواسته‌های آنان این بود که باید در رآکتور اراک بتن‌ریزی و آن را نابود کنیم که این کار را انجام دادیم، آن‌ها خواستند که مرکز غنی‌سازی فردو فعال نباشد و تنها نطنز مرکز غنی‌سازی باشد که ایران این شرط را هم پذیرفت و امضا کرد.

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی بیان کرد: آنها ممنوعیت‌هایی را برای تحقیق و توسعه در زمینه غنی‌سازی در فردو تعیین کردند که ایران این موضوع را پذیرفت. همچنین ما در نطنز، سانتریفیوژهای نسل ۱، ۲ و بالاتر را داشتیم که گفته شد ایران حق بهره برداری از سانتریفیوژ بالاتر از نسل یک را ندارد که ما این موضوع را هم قبول کردیم و همه سانتریفیوژهای بالاتر از نسل ۱ را جمع کرده و در انبار گذاشتیم. درباره نسل ۱ سانتریفیوژها هم طبق آمار آژانس بین المللی انرژی اتمی، گفته شد که فقط ۵۰۶۰ عدد می‌توانید بهره برداری کنید و ما پذیرفتیم.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: همچنین ما قبل از برجام، غنی‌سازی ۲۰ درصد را برای تأمین سوخت رآکتور رادیودارو برای تأمین نیازهای پزشکی بیماران سرطانی خود انجام می‌دادیم، اما این کار نیز تحت محدودیت‌های شدید قرار گرفت و تولید ۲۰ درصد ممنوع شد. علاوه بر این، آنان گفتند که ایران باید صرفاً تا سقف ۳۰۰ کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی شده تا ۳.۶۷ درصد را در داخل کشور نگه دارد و مازاد آن را نابود کند و ما پذیرفتیم. حتی به ما گفتند در صورتی که تا ۵۰۰ عدد سانتریفیوژ در انبار دارید نباید سانتریفیوژ تولید کنید یعنی تولید سانتریفیوژ را باید تعطیل کنید که این خواسته آن‌ها را هم پذیرفتیم. همچنین اعلام شد که باید سطح غنی‌سازی خود را از ۲۰ درصد به ۳.۶۷ درصد برسانید که پذیرفتیم.

سلب ۹۴ درصد از حقوق ملت ایران و محدودیت‌های بلندمدت در برجام

نبویان اظهار کرد: طرف غربی، ۹۴ درصد از حقوق ملت ایران را در توافق برجام سلب و محدودیت‌های زیادی را برای مدت‌های ۱۰، ۱۵، ۲۵ ساله و حتی حدود ۲۰ مورد محدودیت ابدی را برای ما تعیین کرد. برای مثال، بازفرآوری در بحث هسته‌ای بسیار مهم است، اما به ما گفتند که نباید تا ابد بازفرآوری داشته باشید که ما این موضوع را پذیرفتیم. حتی گفتند ایران نباید دانش بازفرآوری داشته باشد و تا ابد نباید مکانی را که تجهیزات بازفرآوری می‌تواند در آن قرار گیرد، بسازد.

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: در همه جای دنیا کشورهایی که عضو NPT هستند نظارت‌های پادمانی را می‌پذیرند، اما ایران نه تنها پادمان را پذیرفت، بلکه آنان گفتند که ایران باید پروتکل الحاقی را هم بپذیرد که ما آن را هم پذیرفتیم.

وی افزود: در دنیا فقط در مورد صدام و آن هم نسبت به کاخ صدام، نظارت‌های فراپروتکلی پذیرفته شد، اما الان در برجام به صورت کامل در مورد ایران گفتند که باید علاوه بر نظارت پادمانی و پروتکل الحاقی، نظارت‌های فراپروتکلی را نیز بپذیرید که ما این موضوع را هم پذیرفتیم.

اجرای ۹۲ درصد از نظارت‌های آژانس در ایران طی سال‌های ۹۴ تا ۹۸

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی یادآور شد: نکته قابل توجه دیگر آن است که در طول چهار سال از اجرای برجام یعنی بین سال‌های ۹۴ تا ۹۸، دقیقاً ۹۲ درصد از نظارت‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در کل جهان در ایران انجام شده و این آماری است که محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در دولت روحانی در نامه‌های خود به آن اشاره کرده است.

نبویان ادامه داد: در نهایت، زمانی که صحبت از لغو تحریم‌های جمهوری اسلامی ایران پیش آمد، کشورهای غربی اعلام کردند که این امر منوط به پذیرش چند شرط است و ما زمانی تحریم‌ها را برمی‌داریم که اولاً ایران قبل از آن، همه تعهداتی را که ما گفتیم، انجام داده باشد که ایران هم پذیرفت و همه تعهدات خود را انجام داد. با وجود این، طرف غربی اعلام کرد اجرای کامل تعهدات ایران برای آنکه تحریم‌هایش لغو شود، کافی نیست و شروط دیگری را نیز مطرح کرد.

وی در ادامه، گفت: آنان گفتند ما به ایران بعد از اینکه بگوید تعهداتش را انجام داده است، اعتماد نداریم و شرط دوم آن است که باید یک ناظر بین المللی یعنی آژانس بین المللی انرژی اتمی، این مسئله را تأیید کند که ما این خواسته آنان را هم مورد پذیرش قرار دادیم. آژانس بین المللی انرژی اتمی در فواصل مختلف ۱۵ بار تأیید کرد که ایران ۱۰۰ درصد تعهدات خودش را انجام داده است و ما بعد از تأیید آژانس بین المللی انرژی اتمی، به طرف غربی گفتیم الان دیگر وقت آن رسیده که شما هم تحریم‌های ایران را لغو کنید.

طفره غربی‌های برای لغو تحریم‌های ایران

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی یادآور شد: با وجود این، طرف غربی باز هم تحریم‌های ایران را لغو نکرد و شروط دیگری را اضافه کرد و مدعی شد که ایران به چند بهانه تحریم شده است از جمله اینکه موشک دارد که به اسرائیل می‌رسد، چرا ایران موشک دارد؟ چرا ایران به دانش هسته‌ای دست پیدا کرده است؟ چرا ایران حقوق بشر را رعایت نمی‌کند؟ به چه علت ایران حزب الله لبنان، انصارالله یمن و حشدالشعبی و حماس را در منطقه پدید آورد؟ چرا ایران به روسیه اسلحه فروخت؟ چرا ایران در حوزه سایبری تا این حد قوی شده که می‌تواند برخی از سایت‌های اسرائیل را هک کند؟ پس آنان با طرح ادعاها و مباحث مذکور و به همه این بهانه‌ها، ایران را تحریم کردند.

نبویان تصریح کرد: شرط سوم طرف غربی این بود که اگر شما به ۸ بهانه مذکور تحریم شده‌اید، ما فقط یک هشتم تحریم‌ها یعنی فقط تحریم‌های هسته‌ای را برمی‌داریم و مابقی تحریم‌ها باید باقی بماند که ایران این شرط را هم قبول کرد. شرط چهارم آمریکا و اروپا این بود که اعلام کردند که همه اینها مشروط به این است که این تحریم‌های هسته‌ای هیچ تعارضی با قوانین دیگر تحریمی موجود در آمریکا و اروپا نداشته باشد. برای مثال، اروپا می‌گوید که ما ۳۱ قانون تحریمی داریم ولی ما فقط تحریم‌های ذکر شده در یک قانون را برمی‌داریم و مابقی تحریم‌ها باید باقی بماند که ایران این را هم پذیرفت، اما آنان همین حد را هم لغو نکردند، چرا که شرط بعدی آمریکا این بود که اعلام کرد که من این تحریم‌ها را لغو و تعلیق نخواهم کرد و فقط این تحریم‌ها را به مدت نهایتاً ۱۲۰ تا ۱۸۰ روز متوقف می‌کنم، اما به این قول خود نیز عمل نکردند.

تشدید تحریم‌های ضدایرانی بعد از انعقاد برجام

این نماینده مجلس شورای اسلامی متذکر شد: ما در زمان برجام حدود ۶۰۰ مورد تحریم شدیم، اما با انعقاد برجام، آمریکا نه تنها تحریم‌های ایران را برنداشت، بلکه از برجام خارج شد و تعداد تحریم‌های ایران را به بیش از سه هزار مورد افزایش داد. اروپایی‌ها هم نه تنها هیچیک از تحریم‌های ایران را لغو نکردند، بلکه وعده‌های مختلفی از جمله به کارگیری ابزار حمایت از مبادلات تجاری با ایران یا به اصلاح «اینستکس» را مطرح کردند، اما به هیچکدام از آن وعده‌ها عمل نشد.

وی تاکید کرد: ایران همه تعهدات خود را انجام داد، اما طرف مقابل به هیچکدام از تعهدات خود عمل نکرد و در این شرایط این سوال پیش می‌آید که ما باید از آنان شکایت کنیم یا آنان از ما؟! آنان با آنکه به تعهدات خود عمل نکردند، الان به شورای امنیت علیه ایران شکایت کرده‌اند.

شرح مکانیسم ماشه و روند شکایت در کمیسیون مشترک برجام

نبویان با تاکید بر اینکه مکانیسم ماشه یکی از نقاط سیاه و تاریک در برجام است که در بندهای ۳۶ و ۳۷ برجام و در بندهای ۱۱، ۱۲ و ۱۳ قطعنامه ۲۲۳۱ هم که پشتوانه برجام است، آمده است، اظهار کرد: طبق مکانیسم ماشه، اگر یک طرف تعهداتش را انجام دهد اما طرف مقابل به تعهدات خود عمل نکند، می‌تواند به کمیسیون مشترک شکایت کند. کمیسیون مشترک ۸ عضو شامل کشورهای ۱+۵ یعنی آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، چین و روسیه و همچنین نماینده اتحادیه اروپا و ایران دارد که البته آمریکا از برجام و این کمیسیون خارج شده است.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: کمیسیون مشترک ۱۵ روز فرصت دارد که این ادعایی را که یکی از طرفین مطرح می‌کند، بررسی کند. برای مثال ایران می‌گوید من به همه تعهدات خود در برجام عمل کردم، اما طرف مقابل به تعهداتش عمل نکرد که این موضوع باید در کمیسیون مشترک بررسی شود و اگر کمیسیون مشترک نتوانست مشکل را حل کند، طرفی که نسبت به بد عهدی طرف مقابلش شکایت دارد، می‌تواند به وزرای خارجه کشورهای عضو کمیسیون مشترک شکایت کند که آن‌ها هم ۱۵ روز برای رسیدگی به موضوع فرصت دارند و در کل ۳۰ روز فرصت برای این موضوع در نظر گرفته شده است.

وی ادامه داد: در صورتی که ۳۰ روز بررسی انجام شد و طرفی که شکایت کرد، متوجه شد که نظر او تأمین نشده است، می‌تواند در وهله اول این موضوع را مبنا قرار دهد که تعهدات خود را به صورت جزئی یا کلی سلب کند و بگوید که من هیچ تعهدی ندارم. از سوی دیگر می‌تواند به شورای امنیت سازمان ملل شکایت کند که در این بخش آمده است که هر یک از طرفین که نسبت به عدم انجام تعهدات از سوی طرف مقابل خود در برجام به شورای امنیت شکایت کرده است، ظرف ۳۰ روز باید قطعنامه‌ای داده شود.

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس اظهار کرد: ادعای آنان این است که ما ۶ قطعنامه تحریمی را به وسیله برجام لغو کردیم و اگر یکی از طرفین به شورای امنیت شکایت کند، باید ظرف ۳۰ روز یک قطعنامه داده شود که می‌تواند موضوع این قطعنامه این باشد که قطعنامه‌های تحریمی که لغو شده است، دوباره بازگردد که اگر موضوعش این باشد، به نفع ایران است چرا که اگر برای مثال، یکی از این کشورهای غربی قطعنامه دهند که ۶ قطعنامه تحریمی سابق بازگردد، اینجا چین و روسیه به نفع ما وتو می‌کنند و می‌گویند که این قطعنامه‌ها بازنگردد و این به ضرر طرف غربی است.

نبویان ادامه داد: به همین جهت طرف غربی موضوع قطعنامه را این قرار داده که برجام ادعا می‌کند ۶ قطعنامه قبلی و تحریمی ایران لغو شده و آیا این لغو باید ادامه پیدا کند یا خیر که آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان حتماً آن را وتو خواهند کرد و به همین دلیل طرف غربی با دقت تمام، این موضوع را در برجام آورده است تا آن را وتو کنند.

این نماینده مجلس تاکید کرد: نکته مهم این است که اگر ایران از طرف غربی بابت عدم انجام تعهداتش شکایت کند، باید یک قطعنامه برای ادامه لغو تحریم‌های ایران داده شود که طرف غربی آن را وتو خواهد کرد، در نتیجه قطعنامه‌ها علیه ایران بازمی‌گردد. از سوی دیگر اگر آنان هم بخواهند علیه ایران شکایت کنند، دوباره قطعنامه ادامه لغو تحریم‌ها مطرح خواهد شد که آن هم وتو می‌شود و دوباره قطعنامه‌ها بازمی‌گردد. پس چه ایران از دست آن‌ها شکایت کند و چه آن‌ها از ایران شکایت کنند، در هر صورت ۶ قطعنامه تحریمی قبلی علیه ایران مجدداً بازمی‌گردد. عجب توافق برجامی امضا شده! آیا برای همین برجام بود که برخی آقایان چند صد سکه گرفتند؟!

وی اظهار کرد: حال که ما از طرف مقابل شکایت نکردیم اما برخی از تعهدات خود را کاهش دادیم، آن‌ها رفتند از ما شکایت کردند. معنای این کار آن است که ایران نه می‌تواند از آنها شکایت کند و نه می‌تواند تعهدات خود را کاهش دهد یعنی باید تا ابد محدودیت‌ها را بپذیرد و آن‌ها هم تا ابد می‌توانند به تعهدات خود عمل نکنند؛ این حاصل مکانیسم ماشه است.

توضیح درباره تأثیر بازگشت قطعنامه‌های تحریمی

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی درباره اتفاقاتی که با بازگشت قطعنامه‌های تحریمی برای کشورمان خواهد افتاد، گفت: برخی افراد می‌گویند که اگر قطعنامه‌های تحریمی به ویژه قطعنامه ۱۹۲۹ بازگردد، جنگ می‌شود. سوال این است با توجه به اینکه هنوز این قطعنامه بازنگشته، چرا علیه ایران جنگ شد؟ الان که برجام را اجرا می‌کنیم و هنوز قطعنامه‌ها بازنگشته است، چرا جنگ ۱۲ روزه رخ داد؟

وی افزود: در قطعنامه ۱۹۲۹ که شدیدترین قطعنامه علیه ایران است تصریح دارد که نباید علیه ایران اعمال زور شود، پس این قطعنامه ما را وارد جنگ نمی‌کند و نباید مردم را با این حرف‌ها بترسانیم.

نبویان اظهار کرد: از سوی دیگر، عده‌ای می‌گویند که با بازگشت این قطعنامه‌ها، کشورمان تحریم می‌شود. باید به این نکته اشاره کرد که تحریم‌های ۶ قطعنامه قبلی هدفمند است و سه هدف هسته‌ای، موشکی و سلاح‌های متعارف دارد و مابقی را شامل نمی‌شود. در حالی که الان که این قطعنامه‌ها بازنگشته است، آیا ایران تحریم نیست؟ آیا ما می‌توانیم نفت خود را به راحتی به فروش برسانیم؟ پس ما بدون بازگشت این قطعنامه‌ها هم تحت تحریم‌های شدید هستیم.

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: همچنین برخی می‌گویند با بازگشت ۶ قطعنامه تحریمی، ایران تحت تحریم‌های بانکی قرار می‌گیرد؛ مگر الان در تحریم بانکی نیستیم؟ ما همین الان هم تحت تحریم‌های مختلف از جمله بانکی و نفتی هستیم، چرا که تحریم‌ها سه دسته یعنی تحریم‌های شورای امنیت یا همین قطعنامه‌ها، تحریم‌های یکجانبه اتحادیه اروپا و سوم تحریم‌های یکجانبه آمریکا است. علت اینکه ما الان تحریم هستیم در حالی که هنوز قطعنامه‌ها برنگشته، این است که تحریم‌های آمریکا بسیار مهم و جامع است.

وی ادامه داد: سوال دیگری که ممکن است مطرح شود این است که در شرایطی که آمریکا ما را تحریم کرده، پس چرا آلمان و فرانسه با ایران رابطه بانکی ندارند که پاسخ روشن است، چرا که کسی بدون اجازه آمریکا نمی‌تواند با ایران رابطه داشته باشد. بنابراین تحریم‌های آمریکا مهم است.

تحریم‌های شورای امنیت، یک دهم تحریم‌های آمریکا هم نیست

نبویان تاکید کرد: تحریم‌هایی که در ۶ قطعنامه شورای امنیت وجود دارد، یک دهم تحریم‌های آمریکا هم نیست. برای مثال، مطابق با قطعنامه‌های تحریمی اگر یک کشتی حامل کالاهایی مثل موشک، سلاح‌های متعارف و تجهیزات هسته‌ای باشد، تحریم خواهد شد. اما الان که تحت تحریم‌های جامع آمریکا هستیم، هر گونه کشتی ایران فارغ از هر چیزی که در آن قرار داشته باشد، تحریم می‌شود، همچنین بیمه این کشتی و خرید و فروش و اجاره آن هم تحریم است.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی گفت: تحریم‌های شورای امنیت اصلاً قابل مقایسه با تحریم‌های یکجانبه و جامع آمریکا نیست. مشکل ما با تحریم‌های آمریکاست. در قطعنامه‌های تحریمی، تحریم نفتی نیامده است، اما ما الان از سوی آمریکا تحت تحریم نفتی هستیم. در قطعنامه‌های تحریمی حدود ۱۲۰ فرد و نهاد تحریم شده است، اما در تحریم‌های جامع آمریکا بیش از دو هزار فرد و نهاد ایرانی تحریم شده‌اند. پس اگر قطعنامه‌های تحریمی بازگردد، هیچ گونه تحریمی بر تحریم‌های ما اضافه نمی‌شود، چرا که ما الان تحت تحریم‌های جامع آمریکا هستیم.

وی اظهار کرد: به لحاظ هسته‌ای هم باید گفت که در قطعنامه‌های قبلی آمده است ما باید فردو را تعلیق کنیم، اما در برجام از ما خواستند که فردو را تعطیل کنید و به کل غنی سازی به مدت ۱۵ سال ممنوع باشد. در قطعنامه‌های قبلی آمده که بازفرآوری را تعلیق کنید، اما در برجام آمده که تا ابد باید بازفرآوری تعطیل شود. در قطعنامه‌های قبلی که شاید دوباره بازگردد، گفتند که غنی‌سازی ۲۰ درصد را تعلیق کنید، اما در برجام از ما خواستند که غنی سازی ۲۰، ۱۰ و ۵ درصد هم تعطیل شود. برجام هزار برابر خسارت‌بارتر از قطعنامه‌های تحریمی است.

نبویان بیان کرد: نکته بعدی آن است که می‌گویند اگر قطعنامه‌ها بیاید، از کشتی‌ها بازرسی می‌شود. در قطعنامه ۱۹۲۹ آمده است که کشتی‌های ایران باید بازرسی شوند، اما فقط کشتی‌هایی که حامل مواد هسته‌ای، موشکی و سلاح است. اتفاقاً عین همین موضوع در قطعنامه ۲۲۳۱ آمده است یعنی بعد از اینکه برجام در ۲۳ تیر ماه ۱۳۹۴ تصویب شد، ۶ روز بعد یعنی در ۲۹ تیر ماه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت صادر شد که پشتوانه برجام باشد و برجام جزو آن قطعنامه شد که بازرسی کشتی‌ها در این قطعنامه آمده است، پس بازرسی از کشتی‌ها در قطعنامه بعد از برجام هم آمده است.

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: همچنین برخی از تحلیلگران بر این باورند که با برجام، حداقل ایران از فصل هفتم منشور سازمان ملل خارج شده است، اما با بازگشت قطعنامه‌ها ما مجدداً ذیل فصل هفتم می‌رویم. این حرف‌ها کذب محض است، چرا که ما همین الان هم ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل هستیم. چرا که در قطعنامه ۲۲۳۱ که بعد از برجام صادر شد، به فصل هفتم تصریح شده است.

ادعای وقوع جنگ پس از بازگشت قطعنامه‌ها، برای هراس‌افکنی است

وی تاکید کرد: پس بسیاری از اظهارنظرها در مورد بازگشت و تشدید تحریم‌ها و احتمال جنگ بعد از بازگشت ۶ قطعنامه شورای امنیت، اشتباه و برای هراس‌افکنی است. واقعیت این است که تحریم‌ها و تنش‌ها همواره وجود داشته و بازگشت قطعنامه‌ها تنها بار روانی دارد. ما باید به صورت جدی در مقابل زورگویی‌ها بایستیم و با اتحاد خودمان در مقابل دشمنان مقاومت کنیم.

نماینده مردم تهران در مجلس در ادامه درباره مباحثی که پیرامون خروج ایران از NPT در صورت فعال شدن مکانیسم ماشه مطرح می‌شود، گفت: NPT برای کشورهای هسته‌ای است و یازده بند دارد.

وی ادامه داد: کل NPT این است که ۴ یا ۵ کشور که به بمب هسته‌ای دست پیدا کرده‌اند، گفته‌اند که ما باید از این به بعد قانون‌گذاری کنیم تا غیر از ما کسی سلاح هسته‌ای نداشته باشد. پس بعد از اینکه آمریکا و کشورهایی مثل فرانسه و انگلیس به بمب هسته‌ای دست پیدا کردند، این ۱۱ بند را در NPT نوشتند و در بند ۱ و ۲ آن آمده است که فقط همین چند کشور باید داشته باشند و هیچ کشور دیگری حق ندارد بمب هسته‌ای داشته باشد.

نبویان اظهار کرد: در ماده ۴ هم آمده که همه کشورهای هسته‌ای عضو NPT که ایران هم عضو آن است، ۳ حق غیرقابل انکار شامل تحقیق و توسعه در زمینه هسته‌ای، تولید و بهره‌برداری دارند و این سه حق فقط یک شرط دارد مبنی بر اینکه فقط باید صلح آمیز باشد.

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی متذکر شد: قبل از انقلاب، ایران از آمریکا یک رآکتور تحقیقاتی دریافت کرد که هم‌اکنون در تهران فعال است و برای مصارف پزشکی و تولید رادیوداروها استفاده می‌شود. سوخت این رآکتور اورانیوم با غنای ۹۳ درصد بوده است. بنابراین، غنی‌سازی ۹۳ درصد می‌تواند به صورت صلح‌آمیز باشد.

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به جای کمک، علیه ایران جاسوسی می‌کند

وی ادامه داد: این در حالی است که ما در حال حاضر ۶۰ درصد غنی‌سازی انجام می‌دهیم که به نظر نمی‌رسد رقم بالایی باشد. با وجود این، آمریکا می‌گوید سطح غنی‌سازی ایران باید صفر شود، در حالی که ایران عضو NPT است. نکته بعدی که در NPT آمده این است که آژانس باید به کشورهای هسته‌ای کمک فنی کند، اما در حالی که ما به عنوان یک کشور عضو NPT هستیم، آژانس حتی یک پیچ و مهره از این کمک‌ها را به ما از زمان بعد از انقلاب نکرده است.

این نماینده مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: در شرایطی که ایران عضو NPT است، به ما می‌گویند که شما حق غنی سازی ندارید. علاوه بر این مهم‌ترین بهانه برای حمله اسرائیل و آمریکا به ایران هم گزارش آژانس و رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود که اعلام کرده بود ایران ۶۰ درصد غنی‌سازی انجام داده و این گزارش مبنای حمله نظامی به ایران شد. پس آژانس نه تنها به ما کمک هسته‌ای نمی‌کند، بلکه مانع حق ما هم می‌شود و جاسوسی هم می‌کند تا دشمن به ما حمله کند. در این شرایط، چرا باید ما با آژانس همکاری داشته باشیم؟ پس در این شرایط دلیلی ندارد و عاقلانه نیست که ما عضو NPT باشیم.

آمادگی مجلس برای بررسی خروج ایران از معاهده NPT

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفت: بسیاری از نمایندگان مجلس بر این باورند که ما نباید عضو NPT باشیم و طرح‌های متعددی از جمله خروج جمهوری اسلامی ایران از NPT تهیه و ارائه شده که الان در حال بررسی در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس است تا درباره آن تصمیم‌گیری شود.